InfoDebster houdt niet alleen een blog bij, maar schrijft ook op andere websites diverse teksten.
Dus als je meer wilt lezen van InfoDebster, kan je ook hieronder op de links klikken!
Als omstander omgaan met kanker
Cavia: welke caviarassen zijn er
Geit: welke geitenrassen zijn er
Geld verdienen met teksten schrijven
Hond: Bergamasco
Hond: Boerboel
Hond: Bullmastiff
Hond: Centraal-Aziatische Owcharka
Hond: Duitse Herder
Hond: Hokkaido
Hond: Majorcaanse Mastiff
Hond: Rafeiro do Alentejo
Hond: welke hondenrassen zijn er
Hond: Welsh Corgi Pembroke
Hond: Welsh Springer spaniël
Hond: Welsh terriër
Hond: West Highland white terriër
Hond: West-Siberische Laika
Hond: Westfaalse Dasbrak
Hond: Wetterhoun
Hond: Whippet
Hond: Yorkshire terriër
Hond: Zuid Russische owcharka
Hond: Zuidoost Europese Herder
Hond: Zwarte Russische terriër
Hond: Zweedse elandhond
Hond: Zweedse lappenhond
Hond: Zwitserse lopende hond
Hond: Zwitserse witte herder
Kat: welke kattenrassen zijn er
Kip: welke kippenrassen zijn er
Koe: Aberdeen Angus
Koe: Afrikaner rundvee
Koe: Blonde d'Aquitaine
Koe: Groninger Blaarkop
Koe: welke koeienrassen zijn er
Konijn: Angoradwerg
Konijn: Groot zilver
Konijn: Klein zilver
Konijn: Parelgrijs van Halle
Konijn: Pool Blauwoog
Konijn: Pool Roodoog
Konijn: welke konijnenrassen zijn er
Leven met weinig geld
Navelbreuk, wat is dat?
Paard: hoefrot (rotstraal)
Paard: Lippizaner
Paard: Tennessee Walking Horse
Paard: welke paardenrassen zijn er
Paard: Wielkopolski
Paardrijden: Bixie wedstrijd
Paardrijden: de gangen
Paardrijden: Military
Pseudokroep
Schaap: welke schapenrassen zijn er
Scrubtyfus
Sirenomelie
Spaanse Griep: ontstaan van het virus
Spaanse Griep: symptomen en behandeling
Varken: Duroc
Varken: Indonesisch minivarken
Varken: Large white
Varken: Pietrain
Varken: welke varkensrassen zijn er
Zeemeerminsyndroom
vrijdag 24 mei 2013
maandag 29 oktober 2012
Paardenras: Hannoveraan
De Hannoveraan is misschien wel het beste sportpaardenras ter wereld. Vele paarden van dit ras zijn al Olympisch of wereldkampioen geworden, en nog steeds komen er elke dag toppers bij. In dit artikel lees je alles over de Hannoveraan, van geschiedenis tot uiterlijk, van karakter tot sportprestaties.
Uiterlijk
Uiterlijk
- Land van Herkomst: Duitsland, provincie Hannover
- Schofthoogte: 160 - 175 centimeter
- Kleur: voornamelijk bruin of vos, maar ook zwart en schimmel komen voor
- Uitstraling: sympathiek
- Botstructuur: stevig
- Hoofd: niet erg edel
- Hals: lang en gespierd
- Rug: lang en gespierd
- Schouders: schuin
- Benen: krachtig
- Hoeven: soms wat klein
- Gewrichten: sterk en droog
- Staart: hoog ingeplant, wordt hoog gedragen
- Beweging: stap is lang, draf energiek en galop veerkrachtig. Gangen zijn ruim, weinig knieactie aanwezig. Uitmuntend springvermogen.
- Karakter: goedaardig en eerlijk, overwegend met een rustig temperament. De Hannoveraan staat bekend om zijn grote betrouwbaarheid.
Geschiedenis
De Hannoveraan komt oorspronkelijk uit Duitsland (provincie Hannover), maar wordt nu over de gehele wereld gefokt voor de paardensport, waarin het paard zeer goede resultaten kan behalen. De Hannoveraan zoals men die in de middeleeuwen kende, bestaat niet meer. Rond de 18e eeuw is een nieuw type ontstaan: de Hannoveraan zoals wij die vandaag de dag nog steeds kennen.
Middeleeuwen / Wereldoorlog II
De voorouders van de Hannoveraan zijn kruisingen tussen het Duitse, middeleeuwse oorlogspaard, Spaanse paarden (o.a. de Andalusiër) en oosterse paarden (o.a. de Arabier). Hoogstwaarschijnlijk heeft de Hannoveraan ook Berberbloed. In het jaar 1735 richtte de Engelse koning George II (oorspronkelijk een Duitser) het beroemde Landgestüt Celle op, de eerste stoeterij waar Hannoveranen gefokt werden. In ditzelfde jaar werd de Hannoveraan voor het eerst officieel en systematisch gefokt.
De paarden die naar de Landgestüt Celle-stoeterij gebracht werden, waren Holsteiners met bovenal Andalusisch en Napolitaans bloed. Een aantal jaar later werden er ook Engels Volbloeden naar de stoeterij gehaald om de Hannoveraan meer kwaliteit te geven.
Het doel was om een paard te fokken welke uitstekend geschikt was voor het werk op het platteland, maar daarnaast moest de Hannoveraan ook zeer geschikt zijn als tuig- en rijpaard.
Wereldoorlog II - Heden
Na de Tweede Wereldoorlog is de fokkerij van Hannoveranen sterk teruggelopen, aangezien veel stoeterijen hun deuren moesten sluiten. De paarden van de gesloten stoeterijen gingen allen terug naar Landgestüt Celle. In 1940 - aan het begin van de Tweede Wereldoorlog - stonden er nog 580 hengsten en 34.000 merries ingeschreven in het stamboek. Na de oorlog, in 1945, was dit aantal teruggelopen tot 150 hengsten en 7.400 merries. Het aantal is vandaag de dag - gelukkig - weer erg opgelopen, dankzij de geweldige reputatie van de Hannoveraan als sportpaard. In dezelfde periode werd de Hannoveraan verbeterd met Oostpruisische paarden en Engels Volbloeden, om zo de resultaten in de sport te verhogen.
Dekhengst
Om als hengst goedgekeurd te worden als dekhengst, wordt de hengst getest op de volgende punten:
De Hannoveraan komt oorspronkelijk uit Duitsland (provincie Hannover), maar wordt nu over de gehele wereld gefokt voor de paardensport, waarin het paard zeer goede resultaten kan behalen. De Hannoveraan zoals men die in de middeleeuwen kende, bestaat niet meer. Rond de 18e eeuw is een nieuw type ontstaan: de Hannoveraan zoals wij die vandaag de dag nog steeds kennen.
Middeleeuwen / Wereldoorlog II
De voorouders van de Hannoveraan zijn kruisingen tussen het Duitse, middeleeuwse oorlogspaard, Spaanse paarden (o.a. de Andalusiër) en oosterse paarden (o.a. de Arabier). Hoogstwaarschijnlijk heeft de Hannoveraan ook Berberbloed. In het jaar 1735 richtte de Engelse koning George II (oorspronkelijk een Duitser) het beroemde Landgestüt Celle op, de eerste stoeterij waar Hannoveranen gefokt werden. In ditzelfde jaar werd de Hannoveraan voor het eerst officieel en systematisch gefokt.
De paarden die naar de Landgestüt Celle-stoeterij gebracht werden, waren Holsteiners met bovenal Andalusisch en Napolitaans bloed. Een aantal jaar later werden er ook Engels Volbloeden naar de stoeterij gehaald om de Hannoveraan meer kwaliteit te geven.
Het doel was om een paard te fokken welke uitstekend geschikt was voor het werk op het platteland, maar daarnaast moest de Hannoveraan ook zeer geschikt zijn als tuig- en rijpaard.
Wereldoorlog II - Heden
Na de Tweede Wereldoorlog is de fokkerij van Hannoveranen sterk teruggelopen, aangezien veel stoeterijen hun deuren moesten sluiten. De paarden van de gesloten stoeterijen gingen allen terug naar Landgestüt Celle. In 1940 - aan het begin van de Tweede Wereldoorlog - stonden er nog 580 hengsten en 34.000 merries ingeschreven in het stamboek. Na de oorlog, in 1945, was dit aantal teruggelopen tot 150 hengsten en 7.400 merries. Het aantal is vandaag de dag - gelukkig - weer erg opgelopen, dankzij de geweldige reputatie van de Hannoveraan als sportpaard. In dezelfde periode werd de Hannoveraan verbeterd met Oostpruisische paarden en Engels Volbloeden, om zo de resultaten in de sport te verhogen.
Dekhengst
Om als hengst goedgekeurd te worden als dekhengst, wordt de hengst getest op de volgende punten:
- Kwaliteit als rijpaard
- Kwaliteit van de gangen
- Springaanleg
- Hardheid
- Karakter
- Temperament
- Gezondheid
Behaalt de hengst voor alle bovenstaande punten een voldoende of meer, dan krijgt de hengst een certificaat die aangeeft dat hij kan dienen als dekhengst. Momenteel worden de meeste Hannoveranen nog steeds gefokt op Landgestüt Celle in Duitsland. Met 16.000 fokmerries is dit de grootste stoeterij ter wereld.
Gebruik
De Hannoveraan behoort tot op de dag van vandaag tot één van de meest succesvolste dressuur- en springpaarden. Vele paarden van het Hannoveraanse ras zijn uitgegroeid tot Olympische kampioenen of zelfs wereldkampioenen. De Hannoveraan is een uitstekend rijpaard en sportpaard, welke inzetbaar is in alle disciplines van de paardensport.
Brandmerk
Wanneer een Hannoveraan wordt opgenomen in het stamboek, wordt het dier gebrandmerkt. Elke Hannoveraan die in het stamboek staat ingeschreven, heeft dus hetzelfde brandmerk, welke is geplaatst op de linkerbil van het paard.
Gebruik
De Hannoveraan behoort tot op de dag van vandaag tot één van de meest succesvolste dressuur- en springpaarden. Vele paarden van het Hannoveraanse ras zijn uitgegroeid tot Olympische kampioenen of zelfs wereldkampioenen. De Hannoveraan is een uitstekend rijpaard en sportpaard, welke inzetbaar is in alle disciplines van de paardensport.
Brandmerk
Wanneer een Hannoveraan wordt opgenomen in het stamboek, wordt het dier gebrandmerkt. Elke Hannoveraan die in het stamboek staat ingeschreven, heeft dus hetzelfde brandmerk, welke is geplaatst op de linkerbil van het paard.
Wat is plastische chirurgie
Plastische chirurgie wordt vaak gezien als een vorm van chirurgie om er mooier uit te zien en waar veel geld voor wordt betaald. Maar plastische chirurgie is niet alleen maar om mooi te zijn, het kan ook worden uitgevoerd vanwege medische noodzaak.
Plastische chirurgie: medische noodzaak
Er zijn vormen van plastische chirurgie die worden uitgevoerd omdat er een medische noodzaak aan ten grondslag ligt. Hierbij kan je denken aan een borstprothese nadat er een borst is geamputeerd ten gevolge van borstkanker. Maar ook kan het gaan om een huidtransplantatie nadat iemand zware brandwonden heeft opgelopen. Plastische chirurgie waar een medische noodzaak aan ten grondslag ligt, wordt vergoed door de zorgverzekering.
Plastische chirurgie: mooi worden
Echter wordt er ook plastische chirurgie toegepast op mensen die geen medische noodzaak hebben. Deze mensen laten zich opereren omdat zij er mooier uit willen zien, ze nog grotere borsten willen hebben of een gladdere huid wensen. De redenen waarom deze mensen dat doen, zijn zeer divers. Omdat ze het zelf willen, maar het kan ook zijn omdat anderen zeggen dat iets aan hun lichaam niet mooi is.
Plastische chirurgie is niet alleen borstvergrotingen
Veel mensen denken bij plastische chirurgie al direct aan borstvergrotingen, facelifts en botox-behandelingen. Toch houdt de plastische chirurgie veel meer in. Het is een medisch specialisme dat niet altijd voor medische doeleinden wordt gebruikt. Niet iedereen mag zich plastisch chirurg noemen: deze persoon moet eerst medicijnen gestudeerd hebben en zich hebben gespecialiseerd in de plastische chirurgie.
De plastische chirurgie houdt verder in dat er correcties aan het lichaam gedaan kunnen worden. Enkele voorbeelden hiervan zijn borstvergrotingen en -verkleiningen, gezichtscorrecties en huidtransplantaties. Ook kan de plastische chirurgie toegepast worden wanneer er sprake is van overtollige huid of vet.
Liposuctie
Liposuctie is ook een onderdeel van de plastische chirurgie. Bij liposuctie wordt er op bepaalde delen van het lichaam (buik, billen, benen) opgehoopt vet weggezogen. Zodoende wordt de patiënt slanker.
Voor- en tegenstanders van plastische chirurgie
Er zijn veel voor- en tegenstanders te vinden van de plastische chirurgie. Tegenstanders roepen dat het schandalig is dat artsen hieraan meewerken en vinden dat plastische chirurgie alleen toegepast mag worden op mensen waarbij een medische noodzaak bewezen is, bijvoorbeeld na een borstamputatie of ernstige brandwonden.
Voorstanders daarentegen zeggen dat de plastisch chirurgen zelf de keuze hebben om dit beroep uit te oefenen en of ze mensen behandelen met of zonder medische noodzaak. Dat de behandelingen over het algemeen zeer prijzig zijn, nemen de voorstanders voor lief. Als iemand graag iets aan zijn/haar uiterlijk wilt veranderen, dan is dat toch de keuze van die persoon zelf? En als die persoon er veel geld voor wilt neerleggen, heeft een ander daar niets over te zeggen.
Wat is jouw mening?
De schrijver van deze tekst is erg benieuwd naar jouw mening over plastische chirurgie. Ben jij een voorstander of tegenstander van plastische chirurgie? En waarom? Hou het echter wel netjes en ga geen mensen uitschelden of benadelen.
Plastische chirurgie: medische noodzaak
Er zijn vormen van plastische chirurgie die worden uitgevoerd omdat er een medische noodzaak aan ten grondslag ligt. Hierbij kan je denken aan een borstprothese nadat er een borst is geamputeerd ten gevolge van borstkanker. Maar ook kan het gaan om een huidtransplantatie nadat iemand zware brandwonden heeft opgelopen. Plastische chirurgie waar een medische noodzaak aan ten grondslag ligt, wordt vergoed door de zorgverzekering.
Plastische chirurgie: mooi worden
Echter wordt er ook plastische chirurgie toegepast op mensen die geen medische noodzaak hebben. Deze mensen laten zich opereren omdat zij er mooier uit willen zien, ze nog grotere borsten willen hebben of een gladdere huid wensen. De redenen waarom deze mensen dat doen, zijn zeer divers. Omdat ze het zelf willen, maar het kan ook zijn omdat anderen zeggen dat iets aan hun lichaam niet mooi is.
Plastische chirurgie is niet alleen borstvergrotingen
Veel mensen denken bij plastische chirurgie al direct aan borstvergrotingen, facelifts en botox-behandelingen. Toch houdt de plastische chirurgie veel meer in. Het is een medisch specialisme dat niet altijd voor medische doeleinden wordt gebruikt. Niet iedereen mag zich plastisch chirurg noemen: deze persoon moet eerst medicijnen gestudeerd hebben en zich hebben gespecialiseerd in de plastische chirurgie.
De plastische chirurgie houdt verder in dat er correcties aan het lichaam gedaan kunnen worden. Enkele voorbeelden hiervan zijn borstvergrotingen en -verkleiningen, gezichtscorrecties en huidtransplantaties. Ook kan de plastische chirurgie toegepast worden wanneer er sprake is van overtollige huid of vet.
Liposuctie
Liposuctie is ook een onderdeel van de plastische chirurgie. Bij liposuctie wordt er op bepaalde delen van het lichaam (buik, billen, benen) opgehoopt vet weggezogen. Zodoende wordt de patiënt slanker.
Voor- en tegenstanders van plastische chirurgie
Er zijn veel voor- en tegenstanders te vinden van de plastische chirurgie. Tegenstanders roepen dat het schandalig is dat artsen hieraan meewerken en vinden dat plastische chirurgie alleen toegepast mag worden op mensen waarbij een medische noodzaak bewezen is, bijvoorbeeld na een borstamputatie of ernstige brandwonden.
Voorstanders daarentegen zeggen dat de plastisch chirurgen zelf de keuze hebben om dit beroep uit te oefenen en of ze mensen behandelen met of zonder medische noodzaak. Dat de behandelingen over het algemeen zeer prijzig zijn, nemen de voorstanders voor lief. Als iemand graag iets aan zijn/haar uiterlijk wilt veranderen, dan is dat toch de keuze van die persoon zelf? En als die persoon er veel geld voor wilt neerleggen, heeft een ander daar niets over te zeggen.
Wat is jouw mening?
De schrijver van deze tekst is erg benieuwd naar jouw mening over plastische chirurgie. Ben jij een voorstander of tegenstander van plastische chirurgie? En waarom? Hou het echter wel netjes en ga geen mensen uitschelden of benadelen.
Wat is sepsis (bloedvergiftiging)
Bloedvergiftiging (sepsis) is een ernstig verlopend ziektebeeld dat tot de dood kan leiden. Het wordt veroorzaakt door een infectie, bacteriën in het speciaal. In dit artikel wordt ingegaan op het ziektebeeld, de symptomen, behandelingen, diagnostiek en personen die het meest risico lopen om sepsis te krijgen.
Algemene informatie
Zoals in de inleiding al deels is gezegd, wordt sepsis veroorzaakt door een infectie en dan vooral door bacteriën of hun afscheidingsproducten (toxinen). De infectie zelf zorgt niet voor de bloedvergiftiging, maar dit doet het lichaam zelf. Sepsis is dan ook te omschrijven als een ontstekingsreactie van het gehele lichaam, als reactie op de infectie. De infectie kan enkel de bloedbaan binnentreden bij een open verbinding met de buitenlucht en de bloedbaan, of via een orgaan dat in contact staat met de buitenwereld. Dit kan een wond zijn (vaak ontstoken) of een infectie aan een orgaansysteem (bijvoorbeeld een longontsteking of blaasontsteking).
De bloedvergiftiging is vaak te herkennen aan een bloeddrukdaling, aan koorts en een snelle hartslag. Deze symptomen samen worden ook wel aangeduid als 'warme shock'. Ook komt het vaak voor dat er een vermindering van de doorbloeding van organen optreedt, waardoor de toevoer en opnamen van zuurstof door het hele lichaam in gevaar komt. Door dit zuurstoftekort kunnen organen beschadigd worden en in het ergste geval zelfs afsterven. Wanneer meerdere organen beschadigd raken door dit zuurstoftekort, spreekt men van een multi-orgaanfalen (afgekort: mof). In het Engels spreekt men van multiple organ dysfunction syndrome (mods).
De beschadiging aan de organen kan van tijdelijke aard zijn, dit is vooral van toepassing wanneer de sepsis tijdig wordt ontdekt en er daardoor snel kan worden ingegrepen en de zuurstoftoevoer direct hersteld wordt. De beschadiging aan de desbetreffende organen kan ook blijvend zijn. Dit is het geval wanneer het niet tijdig ontdekt wordt en de organen daardoor te lang onderworpen zijn geweest aan het zuurstoftekort, dat zij al zijn afgestorven. Het afsterven van de organen kan in een aantal gevallen leiden tot de dood.
Bij wie komt sepsis voor
Sepsis is een ziektebeeld dat op elke leeftijd kan voorkomen, bij man en vrouw, bij zwart en blank. Net als bij vele andere ziektebeelden zijn jonge kinderen en oudere personen of patiënten met een verminderde afweer extra kwetsbaar voor sepsis. Bij deze bovengenoemde groepen komt het dan ook vaker voor dat zij overlijden aan de gevolgen van sepsis. Een veel voorkomende variant is de meningococcensepsis, deze bacterie (meningococcen) is dezelfde bacterie die ook hersenvliesontsteking (meningitis) kan veroorzaken.
Symptomen en ziekteverschijnselen
Symptomen (ook wel ziekteverschijnselen genoemd) van sepsis kunnen hoge koorts, tachycardie, tachypnoe, koude rillingen, hypotensie en verwardheid zijn. Andere voorkomende symptomen bij bloedvergiftiging zijn verminderde urineproductie, aanvankelijke kleine, later soms snel uitbreidende bloedingen in de huid, oedemen en diffuus intravasale stolling. Met tachycardie wordt simpelweg een snelle hartslag bedoeld, met tachypnoe wordt een versnelde ademhaling bedoeld en met hypotensie een verlaagde bloeddruk.
Diagnose
Een arts kan de diagnose sepsis stellen door middel van een bloedonderzoek. In dit bloedonderzoek, waarbij het bloed wordt bekeken onder een microscoop, treft men bacteriën of andere micro-organismen aan die daar doorgaans niet voor horen te komen. Naast het feit dat sepsis in het bloed te vinden is, kan het ook aangetoond worden met steriele lichaamssappen (urine).
Verhoogd risico
Er zijn enkele groepen mensen die een verhoogd risico hebben om bloedvergiftiging op te lopen. Kankerpatiënten (vooral na een behandeling met chemotherapie), ouderen, kinderen (jonger dan vier jaar), personen die net een operatie ondergaan hebben en mensen met een verminderde afweer (patiënten met aids of door afweeronderdrukkende medicatie) hebben een verhoogd risico om sepsis te krijgen.
Behandeling van sepsis
Wanneer is vastgesteld dat iemand sepsis heeft, moet deze zo spoedig mogelijk behandeld worden. Doorgaans is de behandeling op de intensive-care afdeling en moeten er verschillende dingen gebeuren. Eerst zal er behandeld worden met antibiotica, hiermee worden de bacteriën die het veroorzaken gedood. Ook wordt er een grote hoeveelheid vocht toegediend, zodat de doorbloeding van organen op peil wordt gehouden. Ook kunnen er nog medicijnen gegeven worden die de bloedcirculatie verhogen. Op deze manier wordt het bloed sneller door het lichaam gepompt, waardoor organen meer zuurstof krijgen en de kans op orgaansterfte afneemt. In een aantal gevallen is ook een operatie nodig om de ontstekingshaard te verwijderen.
Sterftecijfer
Zelfs in landen met een moderne gezondheidszorg als Nederland en België, sterft nog steeds 30 tot 40% van de mensen met sepsis aan de gevolgen van dit ziektebeeld.
Algemene informatie
Zoals in de inleiding al deels is gezegd, wordt sepsis veroorzaakt door een infectie en dan vooral door bacteriën of hun afscheidingsproducten (toxinen). De infectie zelf zorgt niet voor de bloedvergiftiging, maar dit doet het lichaam zelf. Sepsis is dan ook te omschrijven als een ontstekingsreactie van het gehele lichaam, als reactie op de infectie. De infectie kan enkel de bloedbaan binnentreden bij een open verbinding met de buitenlucht en de bloedbaan, of via een orgaan dat in contact staat met de buitenwereld. Dit kan een wond zijn (vaak ontstoken) of een infectie aan een orgaansysteem (bijvoorbeeld een longontsteking of blaasontsteking).
De bloedvergiftiging is vaak te herkennen aan een bloeddrukdaling, aan koorts en een snelle hartslag. Deze symptomen samen worden ook wel aangeduid als 'warme shock'. Ook komt het vaak voor dat er een vermindering van de doorbloeding van organen optreedt, waardoor de toevoer en opnamen van zuurstof door het hele lichaam in gevaar komt. Door dit zuurstoftekort kunnen organen beschadigd worden en in het ergste geval zelfs afsterven. Wanneer meerdere organen beschadigd raken door dit zuurstoftekort, spreekt men van een multi-orgaanfalen (afgekort: mof). In het Engels spreekt men van multiple organ dysfunction syndrome (mods).
De beschadiging aan de organen kan van tijdelijke aard zijn, dit is vooral van toepassing wanneer de sepsis tijdig wordt ontdekt en er daardoor snel kan worden ingegrepen en de zuurstoftoevoer direct hersteld wordt. De beschadiging aan de desbetreffende organen kan ook blijvend zijn. Dit is het geval wanneer het niet tijdig ontdekt wordt en de organen daardoor te lang onderworpen zijn geweest aan het zuurstoftekort, dat zij al zijn afgestorven. Het afsterven van de organen kan in een aantal gevallen leiden tot de dood.
Bij wie komt sepsis voor
Sepsis is een ziektebeeld dat op elke leeftijd kan voorkomen, bij man en vrouw, bij zwart en blank. Net als bij vele andere ziektebeelden zijn jonge kinderen en oudere personen of patiënten met een verminderde afweer extra kwetsbaar voor sepsis. Bij deze bovengenoemde groepen komt het dan ook vaker voor dat zij overlijden aan de gevolgen van sepsis. Een veel voorkomende variant is de meningococcensepsis, deze bacterie (meningococcen) is dezelfde bacterie die ook hersenvliesontsteking (meningitis) kan veroorzaken.
Symptomen en ziekteverschijnselen
Symptomen (ook wel ziekteverschijnselen genoemd) van sepsis kunnen hoge koorts, tachycardie, tachypnoe, koude rillingen, hypotensie en verwardheid zijn. Andere voorkomende symptomen bij bloedvergiftiging zijn verminderde urineproductie, aanvankelijke kleine, later soms snel uitbreidende bloedingen in de huid, oedemen en diffuus intravasale stolling. Met tachycardie wordt simpelweg een snelle hartslag bedoeld, met tachypnoe wordt een versnelde ademhaling bedoeld en met hypotensie een verlaagde bloeddruk.
Diagnose
Een arts kan de diagnose sepsis stellen door middel van een bloedonderzoek. In dit bloedonderzoek, waarbij het bloed wordt bekeken onder een microscoop, treft men bacteriën of andere micro-organismen aan die daar doorgaans niet voor horen te komen. Naast het feit dat sepsis in het bloed te vinden is, kan het ook aangetoond worden met steriele lichaamssappen (urine).
Verhoogd risico
Er zijn enkele groepen mensen die een verhoogd risico hebben om bloedvergiftiging op te lopen. Kankerpatiënten (vooral na een behandeling met chemotherapie), ouderen, kinderen (jonger dan vier jaar), personen die net een operatie ondergaan hebben en mensen met een verminderde afweer (patiënten met aids of door afweeronderdrukkende medicatie) hebben een verhoogd risico om sepsis te krijgen.
Behandeling van sepsis
Wanneer is vastgesteld dat iemand sepsis heeft, moet deze zo spoedig mogelijk behandeld worden. Doorgaans is de behandeling op de intensive-care afdeling en moeten er verschillende dingen gebeuren. Eerst zal er behandeld worden met antibiotica, hiermee worden de bacteriën die het veroorzaken gedood. Ook wordt er een grote hoeveelheid vocht toegediend, zodat de doorbloeding van organen op peil wordt gehouden. Ook kunnen er nog medicijnen gegeven worden die de bloedcirculatie verhogen. Op deze manier wordt het bloed sneller door het lichaam gepompt, waardoor organen meer zuurstof krijgen en de kans op orgaansterfte afneemt. In een aantal gevallen is ook een operatie nodig om de ontstekingshaard te verwijderen.
Sterftecijfer
Zelfs in landen met een moderne gezondheidszorg als Nederland en België, sterft nog steeds 30 tot 40% van de mensen met sepsis aan de gevolgen van dit ziektebeeld.
Wat is psoriasis
Psoriasis (ook wel psoriasis vulgaris genoemd) is een chronische huidaandoening, waarbij er te veel nieuwe cellen aan gemaakt worden door de epidermis. Een persoon met psoriasis zal op bepaalde plekken van het lichaam een sterke afschilfering van huidschubben hebben, veroorzaakt door het teveel aan nieuwe cellen. Ook zal er op die plekken veelal een rode huid zijn.
Wat is psoriasis
Psoriasis is een chronische huidaandoening die regelmatig voorkomt. Bij psoriasis maakt de epidermis versneld nieuwe cellen aan, waardoor er een overschot aan nieuwe cellen ontstaat op bepaalde plaatsen van het lichaam. De plaatsen waar de epidermis (opperhuid) een overschot aan cellen aanmaakt, is er een sterke afschilfering van huidschubben te zien, evenals roodheid. Er zijn periodes waarin de ziekte een vermindering van de symptomen laat zien, maar er zijn ook perioden waarin ze juist verergeren. De huid van een psoriasispatiënt die aangedaan is (dus waar de huid rood is en sterk schilfert), vernieuwt zich in de 6 à 7 dagen. Bij mensen zonder psoriasis is dit 26 à 27 dagen. Daarnaast wijkt ook de huidstructuur van de zich vernieuwende huidlagen af. Ongeveer 2% van de wereldbevolking heeft psoriasis, wat neerkomt op 1 op de 50 inwoners. Typerend is dat de ziekte bij Zuid-Amerikaanse indianen veel minder voorkomt.
Een persoon met psoriasis hoeft zich geen zorgen te maken dat hij andere personen besmet; het is namelijk niet besmettelijk.
Soorten psoriasis
Er zijn een aantal soorten psoriasis. De meest voorkomende soort is psoriasis vulgaris ('psoriasis en plaque' genoemd). De meeste vormen laten witte huidschilfers en rode plekken op de huid zien. Deze plekken worden ook wel plaques genoemd, vandaar 'psoriasis en plaque'. Deze plaques hebben vier eigenschappen, namelijk:
- De plaques zijn duidelijk afgebakend.
- Het oppervlak van de plaques bestaat uit niet goed met elkaar samenhangende zilver-witte schilfers.
- Onder de schilfers vertoont de huid een glimmende, homogene roodheid.
- Wanneer je over een plaque krabt, laten de witte huidschilfers op een kaarsvet-achtige manier los. Wanneer ze loslaten, verschijnen er kleine bloeddruppeltjes op de rode huid. Dit wordt ook wel het "teken van Auspitz" genoemd.
Bij ongeveer 20% van de personen met psoriasis is ook het fenomeen van Koebner aanwezig. Door aspecifieke irritatie van de huid, bijvoorbeeld op de plaats waar je een kras hebt opgelopen of waar een brandwond heeft gezeten treden er plaques op. Voorwaarde hierbij moet wel zijn dat er op die bepaalde plaats nog nooit psoriasis heeft gezeten. Ook wordt er wel gezien dat er veranderingen optreden aan de nagels, bij 50% van de patiënten treden er veranderingen op aan de vingernagels, bij 35% aan de teennagels. Deze veranderingen kunnen plaatsvinden:
- Vorming van kleine putjes in het nageloppervlak
- Een gelige verkleuring onder de nagel
- Door aantasting van keratine bevattende lagen in de nagel, krijgt deze een gelige kleur en wordt hij brokkelig.
Behandeling van psoriasis
Er zijn een aantal behandelingen mogelijk om psoriasis te bestrijden, namelijk topicale crèmes, laserbehandelingen en lichtbehandelingen.
Topicale crèmes
Het grootste deel van de patiënten met psoriasis wordt behandeld met een topicaal geneesmiddel. Zo zijn er enkele zalven die een zeer positief effect hebben op psoriasis. Doorgaans bevat dit geneesmiddel corticosteroïden, enkele merknamen die gebruikt worden zijn Diprosone en Dermovate. Soms worden er ook stoffen die verwant zijn aan vitamine D gebruikt (calcipotriol of calcitriol).
Laserbehandeling en lichtbehandeling
Een andere behandelmethode die wordt toegepast, is het behandelen van de plaques met Pulsed Dye Laser. Hierbij worden de bloedvaten die de psoriasis van voedingsstoffen voorziet, vernietigd. Hierna zal de plek verdwijnen. Een voordeel hiervan is dat de plek (zonder andere behandeling) relatief lang wegblijft en tevens kent deze behandeling geen ernstige bijwerkingen. Het nadeel is dat men steeds naar het ziekenhuis moet om zich te laten behandelen.
Ook wordt er regelmatig lichttherapie voorgeschreven. Echter moet er wel bij vermeld worden dat lichttherapie een verhoogde kans geeft op huidkanker, aangezien er bij laserbehandelingen en lichtbehandelingen gebruik wordt gemaakt van UV-licht.
Psoriasis is niet te genezen
Helaas is er nog steeds geen behandeling gevonden die ervoor kan zorgen dat iemand van psoriasis kan genezen. Elk van de behandelingen die toegepast worden, zal dienen om de symptomen te bestrijden. Mogelijk ontdekt men in de toekomst nog een behandelmethode die ervoor kan zorgen dat psoriasis genezen wordt.
Wat is psoriasis
Psoriasis is een chronische huidaandoening die regelmatig voorkomt. Bij psoriasis maakt de epidermis versneld nieuwe cellen aan, waardoor er een overschot aan nieuwe cellen ontstaat op bepaalde plaatsen van het lichaam. De plaatsen waar de epidermis (opperhuid) een overschot aan cellen aanmaakt, is er een sterke afschilfering van huidschubben te zien, evenals roodheid. Er zijn periodes waarin de ziekte een vermindering van de symptomen laat zien, maar er zijn ook perioden waarin ze juist verergeren. De huid van een psoriasispatiënt die aangedaan is (dus waar de huid rood is en sterk schilfert), vernieuwt zich in de 6 à 7 dagen. Bij mensen zonder psoriasis is dit 26 à 27 dagen. Daarnaast wijkt ook de huidstructuur van de zich vernieuwende huidlagen af. Ongeveer 2% van de wereldbevolking heeft psoriasis, wat neerkomt op 1 op de 50 inwoners. Typerend is dat de ziekte bij Zuid-Amerikaanse indianen veel minder voorkomt.
Een persoon met psoriasis hoeft zich geen zorgen te maken dat hij andere personen besmet; het is namelijk niet besmettelijk.
Soorten psoriasis
Er zijn een aantal soorten psoriasis. De meest voorkomende soort is psoriasis vulgaris ('psoriasis en plaque' genoemd). De meeste vormen laten witte huidschilfers en rode plekken op de huid zien. Deze plekken worden ook wel plaques genoemd, vandaar 'psoriasis en plaque'. Deze plaques hebben vier eigenschappen, namelijk:
- De plaques zijn duidelijk afgebakend.
- Het oppervlak van de plaques bestaat uit niet goed met elkaar samenhangende zilver-witte schilfers.
- Onder de schilfers vertoont de huid een glimmende, homogene roodheid.
- Wanneer je over een plaque krabt, laten de witte huidschilfers op een kaarsvet-achtige manier los. Wanneer ze loslaten, verschijnen er kleine bloeddruppeltjes op de rode huid. Dit wordt ook wel het "teken van Auspitz" genoemd.
Bij ongeveer 20% van de personen met psoriasis is ook het fenomeen van Koebner aanwezig. Door aspecifieke irritatie van de huid, bijvoorbeeld op de plaats waar je een kras hebt opgelopen of waar een brandwond heeft gezeten treden er plaques op. Voorwaarde hierbij moet wel zijn dat er op die bepaalde plaats nog nooit psoriasis heeft gezeten. Ook wordt er wel gezien dat er veranderingen optreden aan de nagels, bij 50% van de patiënten treden er veranderingen op aan de vingernagels, bij 35% aan de teennagels. Deze veranderingen kunnen plaatsvinden:
- Vorming van kleine putjes in het nageloppervlak
- Een gelige verkleuring onder de nagel
- Door aantasting van keratine bevattende lagen in de nagel, krijgt deze een gelige kleur en wordt hij brokkelig.
Behandeling van psoriasis
Er zijn een aantal behandelingen mogelijk om psoriasis te bestrijden, namelijk topicale crèmes, laserbehandelingen en lichtbehandelingen.
Topicale crèmes
Het grootste deel van de patiënten met psoriasis wordt behandeld met een topicaal geneesmiddel. Zo zijn er enkele zalven die een zeer positief effect hebben op psoriasis. Doorgaans bevat dit geneesmiddel corticosteroïden, enkele merknamen die gebruikt worden zijn Diprosone en Dermovate. Soms worden er ook stoffen die verwant zijn aan vitamine D gebruikt (calcipotriol of calcitriol).
Laserbehandeling en lichtbehandeling
Een andere behandelmethode die wordt toegepast, is het behandelen van de plaques met Pulsed Dye Laser. Hierbij worden de bloedvaten die de psoriasis van voedingsstoffen voorziet, vernietigd. Hierna zal de plek verdwijnen. Een voordeel hiervan is dat de plek (zonder andere behandeling) relatief lang wegblijft en tevens kent deze behandeling geen ernstige bijwerkingen. Het nadeel is dat men steeds naar het ziekenhuis moet om zich te laten behandelen.
Ook wordt er regelmatig lichttherapie voorgeschreven. Echter moet er wel bij vermeld worden dat lichttherapie een verhoogde kans geeft op huidkanker, aangezien er bij laserbehandelingen en lichtbehandelingen gebruik wordt gemaakt van UV-licht.
Psoriasis is niet te genezen
Helaas is er nog steeds geen behandeling gevonden die ervoor kan zorgen dat iemand van psoriasis kan genezen. Elk van de behandelingen die toegepast worden, zal dienen om de symptomen te bestrijden. Mogelijk ontdekt men in de toekomst nog een behandelmethode die ervoor kan zorgen dat psoriasis genezen wordt.
vrijdag 19 oktober 2012
Wat is verkoudheid
Infectie van de luchtwegen
Een verkoudheid (ook wel acute virale nasofaryngitis genoemd) is een virusinfectie aan de bovenste luchtwegen. Men rekent de neus en de keel tot de bovenste luchtwegen.
Symptomen van een verkoudheid
De meest voorkomende symptomen bij een verkoudheid zijn niezen, het hebben van een loopneus of een verstopte neus, keelpijn, regelmatig hoesten, hoofdpijn en/of vermoeidheid. Niet elk symptoom hoeft bij een verkoudheid aanwezig te zijn, de symptomen zijn immers per persoon verschillend. In enkele gevallen is ook conjunctivitis een symptoom van verkoudheid. Dit is het hebben van rode en/of jeukende ogen.
Is verkoudheid een ziekte
Verkoudheid wordt wel een infectieziekte genoemd, maar of men verkoudheid ook echt een ziekte kan noemen is discutabel. Doorgaans is een persoon die last heeft van verkoudheid niet bedlegerig (bedlegerig is als iemand een lagere tijd op bed blijft liggen) en kan de verkouden persoon gewoon zijn of haar dagelijkse werkzaamheden voortzetten.
Duur van de verkoudheid
Een verkoudheid duurt doorgaans vijf tot zeven dagen. Soms kan het voorkomen dat iemand twee weken of langer verkouden is. In dat geval wordt ook aangeraden om een bezoek te brengen aan de huisarts, zelfs als je geen last hebt van de verkoudheid!
Hoe vaak word je verkouden
Hoe vaak iemand verkouden wordt, hangt onder andere af van de persoon en zijn/haar lichamelijke en geestelijke conditie. Gemiddeld is een volwassen persoon tussen de twee en vier keer per jaar verkouden, terwijl dit bij schoolgaande kinderen tot twaalf jaar aanzienlijk hoger ligt. Kinderen tot twaalf jaar kunnen met gemak vijftien keer per jaar verkouden worden.
Voorkomen van verkoudheid
Er bestaat niet echt een vaste methode om verkoudheid te voorkomen. Het is een infectieziekte die zich door de lucht verspreidt (bij praten, hoesten, niezen) en ook door lichamelijk contact. Als je net je neus hebt gesnoten, of je hand voor je mond hebt gehouden toen je moest hoesten, en je raakt vervolgens een ander persoon aan, is de kans groot dat de ander ook verkouden wordt. Een manier om verkoudheid zoveel mogelijk te voorkomen is om regelmatig je handen te wassen en daarnaast gebruik te maken van wegwerp-zakdoekjes, die je na elk gebruik in de prullenbak gooit.
Een verkoudheid (ook wel acute virale nasofaryngitis genoemd) is een virusinfectie aan de bovenste luchtwegen. Men rekent de neus en de keel tot de bovenste luchtwegen.
Symptomen van een verkoudheid
De meest voorkomende symptomen bij een verkoudheid zijn niezen, het hebben van een loopneus of een verstopte neus, keelpijn, regelmatig hoesten, hoofdpijn en/of vermoeidheid. Niet elk symptoom hoeft bij een verkoudheid aanwezig te zijn, de symptomen zijn immers per persoon verschillend. In enkele gevallen is ook conjunctivitis een symptoom van verkoudheid. Dit is het hebben van rode en/of jeukende ogen.
Is verkoudheid een ziekte
Verkoudheid wordt wel een infectieziekte genoemd, maar of men verkoudheid ook echt een ziekte kan noemen is discutabel. Doorgaans is een persoon die last heeft van verkoudheid niet bedlegerig (bedlegerig is als iemand een lagere tijd op bed blijft liggen) en kan de verkouden persoon gewoon zijn of haar dagelijkse werkzaamheden voortzetten.
Duur van de verkoudheid
Een verkoudheid duurt doorgaans vijf tot zeven dagen. Soms kan het voorkomen dat iemand twee weken of langer verkouden is. In dat geval wordt ook aangeraden om een bezoek te brengen aan de huisarts, zelfs als je geen last hebt van de verkoudheid!
Hoe vaak word je verkouden
Hoe vaak iemand verkouden wordt, hangt onder andere af van de persoon en zijn/haar lichamelijke en geestelijke conditie. Gemiddeld is een volwassen persoon tussen de twee en vier keer per jaar verkouden, terwijl dit bij schoolgaande kinderen tot twaalf jaar aanzienlijk hoger ligt. Kinderen tot twaalf jaar kunnen met gemak vijftien keer per jaar verkouden worden.
Voorkomen van verkoudheid
Er bestaat niet echt een vaste methode om verkoudheid te voorkomen. Het is een infectieziekte die zich door de lucht verspreidt (bij praten, hoesten, niezen) en ook door lichamelijk contact. Als je net je neus hebt gesnoten, of je hand voor je mond hebt gehouden toen je moest hoesten, en je raakt vervolgens een ander persoon aan, is de kans groot dat de ander ook verkouden wordt. Een manier om verkoudheid zoveel mogelijk te voorkomen is om regelmatig je handen te wassen en daarnaast gebruik te maken van wegwerp-zakdoekjes, die je na elk gebruik in de prullenbak gooit.
Wat is vaginale afscheiding
Elke vrouw krijgt te maken met vaginale afscheiding. Maar wat is deze vaginale afscheiding nu precies en hoe wordt het geproduceerd? Ook zijn er vele vrouwen die twijfelen of hun hoeveelheid vaginaal vocht wel normaal is. Antwoorden op deze én andere vragen kan je vinden in dit artikel.
Wat is vaginale afscheidingVaginale afscheiding (ook wel vaginaal vocht) is de benaming voor de vloeistof die constant door de vagina van de vrouw wordt geproduceerd. Wanneer de vrouw seksueel opgewonden is, zal de productie van het vocht toenemen, waardoor de vrouw vochtiger wordt. Wanneer er tijdens de seksuele opwinding meer vocht wordt geproduceerd, beschrijft men dit ook wel als dat de vrouw 'nat' is. Het extra geproduceerde vaginale vocht zorgt ervoor dat er minder wrijving tussen de penis (van de man) en de vagina (van de vrouw) plaatsvindt tijdens de geslachtsgemeenschap. Ook zorgt de vaginale afscheiding er op dat moment voor dat de penis gemakkelijker de vagina kan binnendringen.
Veel vrouwen maken zich zorgen over de hoeveelheid vaginale afscheiding die ze hebben. Er zijn genoeg vrouwen die denken last te hebben van een bacteriële vaginale infectie, een witte vloed of een soa. Hier dien je je doorgaans geen zorgen over te maken, aangezien de hoeveelheid vaginaal vocht per dag en per vrouw kan verschillen. Ook hangt de hoeveelheid af van de periode in de menstruatiecyclus. Tijdens de ovulatie ben je bijvoorbeeld iets vochtiger dan vlak na de ongesteldheid.
Maak je je toch ongerust over de hoeveelheid vaginaal vocht, dan is het verstandig om een bezoek te brengen aan je huisarts. Schaam je hier niet voor, de huisarts ziet tijdens zijn werk vele vrouwen die hier bang voor zijn. Je huisarts zal je echt niet uitlachen als je vertelt dat je bang bent voor een soa of dat je een infectie onder de leden hebt. Je kan beter tien keer te vaak langs de huisarts gaan, dan één keer te weinig.
De productie van vaginale afscheiding
De bloedaanvoer in en rondom de vagina zorgt ervoor dat er fijne druppeltjes vocht door de vaginawand lekken. Dit zorgt ervoor dat de hele vagina en vulva bevochtigd worden. Dit vocht wordt vaginale afscheiding of vaginaal vocht genoemd. Bij jonge vrouwen die lichamelijk en geestelijk gezond zijn, kan dit gehele proces in minder dan 30 seconden plaatsvinden, en wordt ook wel eens de 'zweetreactie' (transudatie) genoemd. Het produceren van vaginaal vocht wordt dus niet door klieren veroorzaakt, wat vele vrouwen wel denken. Het vocht wordt dus veroorzaakt door het bloed dat vocht afstaat.
De mogelijkheden waardoor een vrouw denkt dat het vaginale vocht veroorzaakt wordt door klieren, is door de aanwezigheid van de klier van Bartholin. Deze klier zorgt ook, inderdaad, voor vochtproductie, maar slechts in kleine mate. Het meeste vocht is echt afkomstig van het bloed. Ook kleine kliertjes die zich in de baarmoedermond bevinden, leveren geen grote hoeveelheden vaginaal vocht.
Samenstelling van vaginaal vocht
De vaginale afscheiding is een vloeistof die bestaat uit de volgende stoffen:
- water
- pyridine
- squaleen
- ureum
- azijnzuur
- melkzuur
- complexe alcoholen
- glycolen
- ketonen
- aldehydes
Door de aanwezigheid van zuren in het vaginale vocht heeft de afscheiding een licht zure smaak. De pH-waarde van het vocht ligt tussen de 4 en 4,5. Het melkzuur dat in het vocht zit, wordt veroorzaakt door bacteriën met de naam lactobacillen. Deze lactobacillen zijn in elke gezonde vagina te vinden en zorgen ervoor dat schadelijke bacteriën niet in de baarmoedermond en baarmoeder terecht kunnen komen.
Hoe ziet vaginale afscheiding eruit
De vaginale afscheiding is doorgaans kleurloos, helder en doorschijnend. Wanneer het vaginale vocht is opgedroogd (bijvoorbeeld in de onderbroek) zal dit vocht een geelachtige kleur krijgen. De afscheiding lijkt niet zozeer op sperma, maar meer op het voorvocht dat door de man wordt geproduceerd.
De kleur van vaginale afscheiding kan van moment tot moment en van vrouw tot vrouw verschillen. Zo kan vaginaal vocht verschillen in viscositeit, kleur en geur. Dit wordt vooral veroorzaakt door de mate van seksuele opwinding, de periode in de menstruatiecyclus, of wanneer er een vaginale infectie aanwezig is. Zelfs een veranderd eetpatroon kan ervoor zorgen dat de textuur, kleur en geur van de vaginale afscheiding verandert.
Moet ik het vaginale vocht verwijderen uit mijn vagina?
Nee. Het is voor de vrouw niet nodig om de vagina aan de binnenkant te wassen, om zodoende de afscheiding te verwijderen. De vaginale afscheiding is namelijk van nature aanwezig en het zorgt er juist voor dat de vagina schoon blijft. Wanneer je het vocht wel zou verwijderen, kan je binnen de kortste keren vaginale infecties oplopen, die in sommige gevallen ernstige gevolgen met zich meebrengen. Wanneer je buiten de menstruatieperiode om tampons gebruikt, moet je hier direct mee stoppen. Dit zorgt er namelijk ook voor dat je een verhoogde kans op vaginale infecties hebt.
Verandering van de vaginale afscheiding
Het is bekend dat onder bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld bij het gebruik van bepaalde medicijnen, de vaginale afscheiding verandert. Dit kan komen door onder andere:
- bepaalde medicatie, hierdoor zal de afscheiding verminderen
- tijdens de zwangerschap
- in de periode dat je borstvoeding geeft
- in de menopauze
- wanneer je ouder wordt
- diabetes
In sommige gevallen kan er ook sprake zijn van een meer dan gewone afscheiding. Dit wordt 'witte vloed' genoemd. Hierbij kan er sprake zijn van een candida-infectie, chlamydia trachomatis, een bacteriële vaginose, een trichomonasinfectie of gonorroe. In een enkel geval wordt er geen oorzaak gevonden van een teveel aan vaginaal vocht.
Weinig vaginale afscheiding
Het kan ook voorkomen dat de vrouw te weinig vaginale afscheiding produceert. Wanneer dit het geval is, is de kans groot dat de penetratie (de penis van de man gaat in de vagina van de vrouw) pijnlijk is. Je kan als vrouw niets doen aan het feit dat je te weinig vaginaal vocht produceert. Dit komt vaak voor. Om pijn tijdens de seks te voorkomen, kan je glijmiddel gebruiken.
Het gebruik van vaseline en andere producten gebaseerd op petroleum worden afgeraden omdat de stof petroleum het condoom of pessarium (vrouwencondoom) kan beschadigen. Een glijmiddel op waterbasis is echter wel goed en zal het condoom of pessarium niet aantasten. Wanneer je als vrouw in de overgang zit, of de overgang al achter de rug hebt, komt het ook vaak voor dat je te weinig vaginaal vocht produceert. Maak je hier geen zorgen over, dit is een zeer normaal verschijnsel. tijdens de periode van de menopauze zal er een atrofie van de vaginawand ontstaan doordat het oestrogeengehalte tijdens en na de menopauze daalt. Dit hormoon wordt in de eierstokken geproduceerd. Wanneer je tijdens of na de menopauze geslachtsgemeenschap wilt, zijn hier goede crèmes voor, op basis van oestrogeen, en ook kan je gebruik maken van een glijmiddel Het gebruik van deze crèmes en glijmiddelen zorgen ervoor dat je nog steeds met veel plezier (en zonder pijn!) seks kan hebben!
Voldoende vaginaal vocht
Het komt voor dat de vrouw genoeg vaginaal vocht aanmaakt zodat de penis gemakkelijk kan penetreren. Toch zijn er vrouwen die, ook als zij voldoende vochtig zijn, merken dat de vagina na verloop van tijd droog wordt en begint te irriteren. Dit komt doorgaans voor wanneer de penetratie langer dan twintig minuten aanhoudt. Dit wordt veroorzaakt doordat je te lang op de zogenaamde plateaufase wordt gehouden, waardoor de vochtproductie wordt stopgezet.
Wat is vaginale afscheidingVaginale afscheiding (ook wel vaginaal vocht) is de benaming voor de vloeistof die constant door de vagina van de vrouw wordt geproduceerd. Wanneer de vrouw seksueel opgewonden is, zal de productie van het vocht toenemen, waardoor de vrouw vochtiger wordt. Wanneer er tijdens de seksuele opwinding meer vocht wordt geproduceerd, beschrijft men dit ook wel als dat de vrouw 'nat' is. Het extra geproduceerde vaginale vocht zorgt ervoor dat er minder wrijving tussen de penis (van de man) en de vagina (van de vrouw) plaatsvindt tijdens de geslachtsgemeenschap. Ook zorgt de vaginale afscheiding er op dat moment voor dat de penis gemakkelijker de vagina kan binnendringen.
Veel vrouwen maken zich zorgen over de hoeveelheid vaginale afscheiding die ze hebben. Er zijn genoeg vrouwen die denken last te hebben van een bacteriële vaginale infectie, een witte vloed of een soa. Hier dien je je doorgaans geen zorgen over te maken, aangezien de hoeveelheid vaginaal vocht per dag en per vrouw kan verschillen. Ook hangt de hoeveelheid af van de periode in de menstruatiecyclus. Tijdens de ovulatie ben je bijvoorbeeld iets vochtiger dan vlak na de ongesteldheid.
Maak je je toch ongerust over de hoeveelheid vaginaal vocht, dan is het verstandig om een bezoek te brengen aan je huisarts. Schaam je hier niet voor, de huisarts ziet tijdens zijn werk vele vrouwen die hier bang voor zijn. Je huisarts zal je echt niet uitlachen als je vertelt dat je bang bent voor een soa of dat je een infectie onder de leden hebt. Je kan beter tien keer te vaak langs de huisarts gaan, dan één keer te weinig.
De productie van vaginale afscheiding
De bloedaanvoer in en rondom de vagina zorgt ervoor dat er fijne druppeltjes vocht door de vaginawand lekken. Dit zorgt ervoor dat de hele vagina en vulva bevochtigd worden. Dit vocht wordt vaginale afscheiding of vaginaal vocht genoemd. Bij jonge vrouwen die lichamelijk en geestelijk gezond zijn, kan dit gehele proces in minder dan 30 seconden plaatsvinden, en wordt ook wel eens de 'zweetreactie' (transudatie) genoemd. Het produceren van vaginaal vocht wordt dus niet door klieren veroorzaakt, wat vele vrouwen wel denken. Het vocht wordt dus veroorzaakt door het bloed dat vocht afstaat.
De mogelijkheden waardoor een vrouw denkt dat het vaginale vocht veroorzaakt wordt door klieren, is door de aanwezigheid van de klier van Bartholin. Deze klier zorgt ook, inderdaad, voor vochtproductie, maar slechts in kleine mate. Het meeste vocht is echt afkomstig van het bloed. Ook kleine kliertjes die zich in de baarmoedermond bevinden, leveren geen grote hoeveelheden vaginaal vocht.
Samenstelling van vaginaal vocht
De vaginale afscheiding is een vloeistof die bestaat uit de volgende stoffen:
- water
- pyridine
- squaleen
- ureum
- azijnzuur
- melkzuur
- complexe alcoholen
- glycolen
- ketonen
- aldehydes
Door de aanwezigheid van zuren in het vaginale vocht heeft de afscheiding een licht zure smaak. De pH-waarde van het vocht ligt tussen de 4 en 4,5. Het melkzuur dat in het vocht zit, wordt veroorzaakt door bacteriën met de naam lactobacillen. Deze lactobacillen zijn in elke gezonde vagina te vinden en zorgen ervoor dat schadelijke bacteriën niet in de baarmoedermond en baarmoeder terecht kunnen komen.
Hoe ziet vaginale afscheiding eruit
De vaginale afscheiding is doorgaans kleurloos, helder en doorschijnend. Wanneer het vaginale vocht is opgedroogd (bijvoorbeeld in de onderbroek) zal dit vocht een geelachtige kleur krijgen. De afscheiding lijkt niet zozeer op sperma, maar meer op het voorvocht dat door de man wordt geproduceerd.
De kleur van vaginale afscheiding kan van moment tot moment en van vrouw tot vrouw verschillen. Zo kan vaginaal vocht verschillen in viscositeit, kleur en geur. Dit wordt vooral veroorzaakt door de mate van seksuele opwinding, de periode in de menstruatiecyclus, of wanneer er een vaginale infectie aanwezig is. Zelfs een veranderd eetpatroon kan ervoor zorgen dat de textuur, kleur en geur van de vaginale afscheiding verandert.
Moet ik het vaginale vocht verwijderen uit mijn vagina?
Nee. Het is voor de vrouw niet nodig om de vagina aan de binnenkant te wassen, om zodoende de afscheiding te verwijderen. De vaginale afscheiding is namelijk van nature aanwezig en het zorgt er juist voor dat de vagina schoon blijft. Wanneer je het vocht wel zou verwijderen, kan je binnen de kortste keren vaginale infecties oplopen, die in sommige gevallen ernstige gevolgen met zich meebrengen. Wanneer je buiten de menstruatieperiode om tampons gebruikt, moet je hier direct mee stoppen. Dit zorgt er namelijk ook voor dat je een verhoogde kans op vaginale infecties hebt.
Verandering van de vaginale afscheiding
Het is bekend dat onder bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld bij het gebruik van bepaalde medicijnen, de vaginale afscheiding verandert. Dit kan komen door onder andere:
- bepaalde medicatie, hierdoor zal de afscheiding verminderen
- tijdens de zwangerschap
- in de periode dat je borstvoeding geeft
- in de menopauze
- wanneer je ouder wordt
- diabetes
In sommige gevallen kan er ook sprake zijn van een meer dan gewone afscheiding. Dit wordt 'witte vloed' genoemd. Hierbij kan er sprake zijn van een candida-infectie, chlamydia trachomatis, een bacteriële vaginose, een trichomonasinfectie of gonorroe. In een enkel geval wordt er geen oorzaak gevonden van een teveel aan vaginaal vocht.
Weinig vaginale afscheiding
Het kan ook voorkomen dat de vrouw te weinig vaginale afscheiding produceert. Wanneer dit het geval is, is de kans groot dat de penetratie (de penis van de man gaat in de vagina van de vrouw) pijnlijk is. Je kan als vrouw niets doen aan het feit dat je te weinig vaginaal vocht produceert. Dit komt vaak voor. Om pijn tijdens de seks te voorkomen, kan je glijmiddel gebruiken.
Het gebruik van vaseline en andere producten gebaseerd op petroleum worden afgeraden omdat de stof petroleum het condoom of pessarium (vrouwencondoom) kan beschadigen. Een glijmiddel op waterbasis is echter wel goed en zal het condoom of pessarium niet aantasten. Wanneer je als vrouw in de overgang zit, of de overgang al achter de rug hebt, komt het ook vaak voor dat je te weinig vaginaal vocht produceert. Maak je hier geen zorgen over, dit is een zeer normaal verschijnsel. tijdens de periode van de menopauze zal er een atrofie van de vaginawand ontstaan doordat het oestrogeengehalte tijdens en na de menopauze daalt. Dit hormoon wordt in de eierstokken geproduceerd. Wanneer je tijdens of na de menopauze geslachtsgemeenschap wilt, zijn hier goede crèmes voor, op basis van oestrogeen, en ook kan je gebruik maken van een glijmiddel Het gebruik van deze crèmes en glijmiddelen zorgen ervoor dat je nog steeds met veel plezier (en zonder pijn!) seks kan hebben!
Voldoende vaginaal vocht
Het komt voor dat de vrouw genoeg vaginaal vocht aanmaakt zodat de penis gemakkelijk kan penetreren. Toch zijn er vrouwen die, ook als zij voldoende vochtig zijn, merken dat de vagina na verloop van tijd droog wordt en begint te irriteren. Dit komt doorgaans voor wanneer de penetratie langer dan twintig minuten aanhoudt. Dit wordt veroorzaakt doordat je te lang op de zogenaamde plateaufase wordt gehouden, waardoor de vochtproductie wordt stopgezet.
Abonneren op:
Posts (Atom)