Paardenras: Hannoveraan

De Hannoveraan is misschien wel het beste sportpaardenras ter wereld. Vele paarden van dit ras zijn al Olympisch of wereldkampioen geworden, en nog steeds komen er elke dag toppers bij. In dit artikel lees je alles over de Hannoveraan, van geschiedenis tot uiterlijk, van karakter tot sportprestaties.

Uiterlijk

• Land van Herkomst: Duitsland, provincie Hannover
• Schofthoogte: 160 - 175 centimeter
• Kleur: voornamelijk bruin of vos, maar ook zwart en schimmel komen voor
• Uitstraling: sympathiek
• Botstructuur: stevig
• Hoofd: niet erg edel
• Hals: lang en gespierd
• Rug: lang en gespierd
• Schouders: schuin
• Benen: krachtig
• Hoeven: soms wat klein
• Gewrichten: sterk en droog
• Staart: hoog ingeplant, wordt hoog gedragen
• Beweging: stap is lang, draf energiek en galop veerkrachtig. Gangen zijn ruim, weinig knieactie aanwezig. Uitmuntend springvermogen.
• Karakter: goedaardig en eerlijk, overwegend met een rustig temperament. De Hannoveraan staat bekend om zijn grote betrouwbaarheid.

Geschiedenis
De Hannoveraan komt oorspronkelijk uit Duitsland (provincie Hannover), maar wordt nu over de gehele wereld gefokt voor de paardensport, waarin het paard zeer goede resultaten kan behalen. De Hannoveraan zoals men die in de middeleeuwen kende, bestaat niet meer. Rond de 18e eeuw is een nieuw type ontstaan: de Hannoveraan zoals wij die vandaag de dag nog steeds kennen.

Middeleeuwen / Wereldoorlog II
De voorouders van de Hannoveraan zijn kruisingen tussen het Duitse, middeleeuwse oorlogspaard, Spaanse paarden (o.a. de Andalusiër) en oosterse paarden (o.a. de Arabier). Hoogstwaarschijnlijk heeft de Hannoveraan ook Berberbloed. In het jaar 1735 richtte de Engelse koning George II (oorspronkelijk een Duitser) het beroemde Landgestüt Celle op, de eerste stoeterij waar Hannoveranen gefokt werden. In ditzelfde jaar werd de Hannoveraan voor het eerst officieel en systematisch gefokt.

De paarden die naar de Landgestüt Celle-stoeterij gebracht werden, waren Holsteiners met bovenal Andalusisch en Napolitaans bloed. Een aantal jaar later werden er ook Engels Volbloeden naar de stoeterij gehaald om de Hannoveraan meer kwaliteit te geven.

Het doel was om een paard te fokken welke uitstekend geschikt was voor het werk op het platteland, maar daarnaast moest de Hannoveraan ook zeer geschikt zijn als tuig- en rijpaard.

Wereldoorlog II - Heden
Na de Tweede Wereldoorlog is de fokkerij van Hannoveranen sterk teruggelopen, aangezien veel stoeterijen hun deuren moesten sluiten. De paarden van de gesloten stoeterijen gingen allen terug naar Landgestüt Celle. In 1940 - aan het begin van de Tweede Wereldoorlog - stonden er nog 580 hengsten en 34.000 merries ingeschreven in het stamboek. Na de oorlog, in 1945, was dit aantal teruggelopen tot 150 hengsten en 7.400 merries. Het aantal is vandaag de dag - gelukkig - weer erg opgelopen, dankzij de geweldige reputatie van de Hannoveraan als sportpaard. In dezelfde periode werd de Hannoveraan verbeterd met Oostpruisische paarden en Engels Volbloeden, om zo de resultaten in de sport te verhogen.

Dekhengst
Om als hengst goedgekeurd te worden als dekhengst, wordt de hengst getest op de volgende punten:

• Kwaliteit als rijpaard
• Kwaliteit van de gangen
• Springaanleg
• Hardheid
• Karakter
• Temperament
• Gezondheid

Behaalt de hengst voor alle bovenstaande punten een voldoende of meer, dan krijgt de hengst een certificaat die aangeeft dat hij kan dienen als dekhengst. Momenteel worden de meeste Hannoveranen nog steeds gefokt op Landgestüt Celle in Duitsland. Met 16.000 fokmerries is dit de grootste stoeterij ter wereld.

Gebruik
De Hannoveraan behoort tot op de dag van vandaag tot één van de meest succesvolste dressuur- en springpaarden. Vele paarden van het Hannoveraanse ras zijn uitgegroeid tot Olympische kampioenen of zelfs wereldkampioenen. De Hannoveraan is een uitstekend rijpaard en sportpaard, welke inzetbaar is in alle disciplines van de paardensport.

Brandmerk
Wanneer een Hannoveraan wordt opgenomen in het stamboek, wordt het dier gebrandmerkt. Elke Hannoveraan die in het stamboek staat ingeschreven, heeft dus hetzelfde brandmerk, welke is geplaatst op de linkerbil van het paard.

Wat is plastische chirurgie

Plastische chirurgie wordt vaak gezien als een vorm van chirurgie om er mooier uit te zien en waar veel geld voor wordt betaald. Maar plastische chirurgie is niet alleen maar om mooi te zijn, het kan ook worden uitgevoerd vanwege medische noodzaak.

Plastische chirurgie: medische noodzaak
Er zijn vormen van plastische chirurgie die worden uitgevoerd omdat er een medische noodzaak aan ten grondslag ligt. Hierbij kan je denken aan een borstprothese nadat er een borst is geamputeerd ten gevolge van borstkanker. Maar ook kan het gaan om een huidtransplantatie nadat iemand zware brandwonden heeft opgelopen. Plastische chirurgie waar een medische noodzaak aan ten grondslag ligt, wordt vergoed door de zorgverzekering.

Plastische chirurgie: mooi worden
Echter wordt er ook plastische chirurgie toegepast op mensen die geen medische noodzaak hebben. Deze mensen laten zich opereren omdat zij er mooier uit willen zien, ze nog grotere borsten willen hebben of een gladdere huid wensen. De redenen waarom deze mensen dat doen, zijn zeer divers. Omdat ze het zelf willen, maar het kan ook zijn omdat anderen zeggen dat iets aan hun lichaam niet mooi is.

Plastische chirurgie is niet alleen borstvergrotingen
Veel mensen denken bij plastische chirurgie al direct aan borstvergrotingen, facelifts en botox-behandelingen. Toch houdt de plastische chirurgie veel meer in. Het is een medisch specialisme dat niet altijd voor medische doeleinden wordt gebruikt. Niet iedereen mag zich plastisch chirurg noemen: deze persoon moet eerst medicijnen gestudeerd hebben en zich hebben gespecialiseerd in de plastische chirurgie.

De plastische chirurgie houdt verder in dat er correcties aan het lichaam gedaan kunnen worden. Enkele voorbeelden hiervan zijn borstvergrotingen en -verkleiningen, gezichtscorrecties en huidtransplantaties. Ook kan de plastische chirurgie toegepast worden wanneer er sprake is van overtollige huid of vet.

Liposuctie
Liposuctie is ook een onderdeel van de plastische chirurgie. Bij liposuctie wordt er op bepaalde delen van het lichaam (buik, billen, benen) opgehoopt vet weggezogen. Zodoende wordt de patiënt slanker.

Voor- en tegenstanders van plastische chirurgie
Er zijn veel voor- en tegenstanders te vinden van de plastische chirurgie. Tegenstanders roepen dat het schandalig is dat artsen hieraan meewerken en vinden dat plastische chirurgie alleen toegepast mag worden op mensen waarbij een medische noodzaak bewezen is, bijvoorbeeld na een borstamputatie of ernstige brandwonden.

Voorstanders daarentegen zeggen dat de plastisch chirurgen zelf de keuze hebben om dit beroep uit te oefenen en of ze mensen behandelen met of zonder medische noodzaak. Dat de behandelingen over het algemeen zeer prijzig zijn, nemen de voorstanders voor lief. Als iemand graag iets aan zijn/haar uiterlijk wilt veranderen, dan is dat toch de keuze van die persoon zelf? En als die persoon er veel geld voor wilt neerleggen, heeft een ander daar niets over te zeggen.

Wat is jouw mening?
De schrijver van deze tekst is erg benieuwd naar jouw mening over plastische chirurgie. Ben jij een voorstander of tegenstander van plastische chirurgie? En waarom? Hou het echter wel netjes en ga geen mensen uitschelden of benadelen.

Wat is sepsis (bloedvergiftiging)

Bloedvergiftiging (sepsis) is een ernstig verlopend ziektebeeld dat tot de dood kan leiden. Het wordt veroorzaakt door een infectie, bacteriën in het speciaal. In dit artikel wordt ingegaan op het ziektebeeld, de symptomen, behandelingen, diagnostiek en personen die het meest risico lopen om sepsis te krijgen.

Algemene informatie
Zoals in de inleiding al deels is gezegd, wordt sepsis veroorzaakt door een infectie en dan vooral door bacteriën of hun afscheidingsproducten (toxinen). De infectie zelf zorgt niet voor de bloedvergiftiging, maar dit doet het lichaam zelf. Sepsis is dan ook te omschrijven als een ontstekingsreactie van het gehele lichaam, als reactie op de infectie. De infectie kan enkel de bloedbaan binnentreden bij een open verbinding met de buitenlucht en de bloedbaan, of via een orgaan dat in contact staat met de buitenwereld. Dit kan een wond zijn (vaak ontstoken) of een infectie aan een orgaansysteem (bijvoorbeeld een longontsteking of blaasontsteking).

De bloedvergiftiging is vaak te herkennen aan een bloeddrukdaling, aan koorts en een snelle hartslag. Deze symptomen samen worden ook wel aangeduid als 'warme shock'. Ook komt het vaak voor dat er een vermindering van de doorbloeding van organen optreedt, waardoor de toevoer en opnamen van zuurstof door het hele lichaam in gevaar komt. Door dit zuurstoftekort kunnen organen beschadigd worden en in het ergste geval zelfs afsterven. Wanneer meerdere organen beschadigd raken door dit zuurstoftekort, spreekt men van een multi-orgaanfalen (afgekort: mof). In het Engels spreekt men van multiple organ dysfunction syndrome (mods).

De beschadiging aan de organen kan van tijdelijke aard zijn, dit is vooral van toepassing wanneer de sepsis tijdig wordt ontdekt en er daardoor snel kan worden ingegrepen en de zuurstoftoevoer direct hersteld wordt. De beschadiging aan de desbetreffende organen kan ook blijvend zijn. Dit is het geval wanneer het niet tijdig ontdekt wordt en de organen daardoor te lang onderworpen zijn geweest aan het zuurstoftekort, dat zij al zijn afgestorven. Het afsterven van de organen kan in een aantal gevallen leiden tot de dood.

Bij wie komt sepsis voor
Sepsis is een ziektebeeld dat op elke leeftijd kan voorkomen, bij man en vrouw, bij zwart en blank. Net als bij vele andere ziektebeelden zijn jonge kinderen en oudere personen of patiënten met een verminderde afweer extra kwetsbaar voor sepsis. Bij deze bovengenoemde groepen komt het dan ook vaker voor dat zij overlijden aan de gevolgen van sepsis. Een veel voorkomende variant is de meningococcensepsis, deze bacterie (meningococcen) is dezelfde bacterie die ook hersenvliesontsteking (meningitis) kan veroorzaken.

Symptomen en ziekteverschijnselen
Symptomen (ook wel ziekteverschijnselen genoemd) van sepsis kunnen hoge koorts, tachycardie, tachypnoe, koude rillingen, hypotensie en verwardheid zijn. Andere voorkomende symptomen bij bloedvergiftiging zijn verminderde urineproductie, aanvankelijke kleine, later soms snel uitbreidende bloedingen in de huid, oedemen en diffuus intravasale stolling. Met tachycardie wordt simpelweg een snelle hartslag bedoeld, met tachypnoe wordt een versnelde ademhaling bedoeld en met hypotensie een verlaagde bloeddruk.

Diagnose
Een arts kan de diagnose sepsis stellen door middel van een bloedonderzoek. In dit bloedonderzoek, waarbij het bloed wordt bekeken onder een microscoop, treft men bacteriën of andere micro-organismen aan die daar doorgaans niet voor horen te komen. Naast het feit dat sepsis in het bloed te vinden is, kan het ook aangetoond worden met steriele lichaamssappen (urine).

Verhoogd risico
Er zijn enkele groepen mensen die een verhoogd risico hebben om bloedvergiftiging op te lopen. Kankerpatiënten (vooral na een behandeling met chemotherapie), ouderen, kinderen (jonger dan vier jaar), personen die net een operatie ondergaan hebben en mensen met een verminderde afweer (patiënten met aids of door afweeronderdrukkende medicatie) hebben een verhoogd risico om sepsis te krijgen.

Behandeling van sepsis
Wanneer is vastgesteld dat iemand sepsis heeft, moet deze zo spoedig mogelijk behandeld worden. Doorgaans is de behandeling op de intensive-care afdeling en moeten er verschillende dingen gebeuren. Eerst zal er behandeld worden met antibiotica, hiermee worden de bacteriën die het veroorzaken gedood. Ook wordt er een grote hoeveelheid vocht toegediend, zodat de doorbloeding van organen op peil wordt gehouden. Ook kunnen er nog medicijnen gegeven worden die de bloedcirculatie verhogen. Op deze manier wordt het bloed sneller door het lichaam gepompt, waardoor organen meer zuurstof krijgen en de kans op orgaansterfte afneemt. In een aantal gevallen is ook een operatie nodig om de ontstekingshaard te verwijderen.

Sterftecijfer
Zelfs in landen met een moderne gezondheidszorg als Nederland en België, sterft nog steeds 30 tot 40% van de mensen met sepsis aan de gevolgen van dit ziektebeeld.

Wat is psoriasis

Psoriasis (ook wel psoriasis vulgaris genoemd) is een chronische huidaandoening, waarbij er te veel nieuwe cellen aan gemaakt worden door de epidermis. Een persoon met psoriasis zal op bepaalde plekken van het lichaam een sterke afschilfering van huidschubben hebben, veroorzaakt door het teveel aan nieuwe cellen. Ook zal er op die plekken veelal een rode huid zijn.

Wat is psoriasis
Psoriasis is een chronische huidaandoening die regelmatig voorkomt. Bij psoriasis maakt de epidermis versneld nieuwe cellen aan, waardoor er een overschot aan nieuwe cellen ontstaat op bepaalde plaatsen van het lichaam. De plaatsen waar de epidermis (opperhuid) een overschot aan cellen aanmaakt, is er een sterke afschilfering van huidschubben te zien, evenals roodheid. Er zijn periodes waarin de ziekte een vermindering van de symptomen laat zien, maar er zijn ook perioden waarin ze juist verergeren. De huid van een psoriasispatiënt die aangedaan is (dus waar de huid rood is en sterk schilfert), vernieuwt zich in de 6 à 7 dagen. Bij mensen zonder psoriasis is dit 26 à 27 dagen. Daarnaast wijkt ook de huidstructuur van de zich vernieuwende huidlagen af. Ongeveer 2% van de wereldbevolking heeft psoriasis, wat neerkomt op 1 op de 50 inwoners. Typerend is dat de ziekte bij Zuid-Amerikaanse indianen veel minder voorkomt.

Een persoon met psoriasis hoeft zich geen zorgen te maken dat hij andere personen besmet; het is namelijk niet besmettelijk.

Soorten psoriasis
Er zijn een aantal soorten psoriasis. De meest voorkomende soort is psoriasis vulgaris ('psoriasis en plaque' genoemd). De meeste vormen laten witte huidschilfers en rode plekken op de huid zien. Deze plekken worden ook wel plaques genoemd, vandaar 'psoriasis en plaque'. Deze plaques hebben vier eigenschappen, namelijk:

- De plaques zijn duidelijk afgebakend.
- Het oppervlak van de plaques bestaat uit niet goed met elkaar samenhangende zilver-witte schilfers.
- Onder de schilfers vertoont de huid een glimmende, homogene roodheid.
- Wanneer je over een plaque krabt, laten de witte huidschilfers op een kaarsvet-achtige manier los. Wanneer ze loslaten, verschijnen er kleine bloeddruppeltjes op de rode huid. Dit wordt ook wel het "teken van Auspitz" genoemd.

Bij ongeveer 20% van de personen met psoriasis is ook het fenomeen van Koebner aanwezig. Door aspecifieke irritatie van de huid, bijvoorbeeld op de plaats waar je een kras hebt opgelopen of waar een brandwond heeft gezeten  treden er plaques op. Voorwaarde hierbij moet wel zijn dat er op die bepaalde plaats nog nooit psoriasis heeft gezeten. Ook wordt er wel gezien dat er veranderingen optreden aan de nagels, bij 50% van de patiënten treden er veranderingen op aan de vingernagels, bij 35% aan de teennagels. Deze veranderingen kunnen plaatsvinden:

- Vorming van kleine putjes in het nageloppervlak
- Een gelige verkleuring onder de nagel
- Door aantasting van keratine bevattende lagen in de nagel, krijgt deze een gelige kleur en wordt hij brokkelig.

Behandeling van psoriasis
Er zijn een aantal behandelingen mogelijk om psoriasis te bestrijden, namelijk topicale crèmes, laserbehandelingen en lichtbehandelingen.

Topicale crèmes
Het grootste deel van de patiënten met psoriasis wordt behandeld met een topicaal geneesmiddel. Zo zijn er enkele zalven die een zeer positief effect hebben op psoriasis. Doorgaans bevat dit geneesmiddel corticosteroïden, enkele merknamen die gebruikt worden zijn Diprosone en Dermovate. Soms worden er ook stoffen die verwant zijn aan vitamine D gebruikt (calcipotriol of calcitriol).

Laserbehandeling en lichtbehandeling
Een andere behandelmethode die wordt toegepast, is het behandelen van de plaques met Pulsed Dye Laser. Hierbij worden de bloedvaten die de psoriasis van voedingsstoffen voorziet, vernietigd. Hierna zal de plek verdwijnen. Een voordeel hiervan is dat de plek (zonder andere behandeling) relatief lang wegblijft en tevens kent deze behandeling geen ernstige bijwerkingen. Het nadeel is dat men steeds naar het ziekenhuis moet om zich te laten behandelen.
Ook wordt er regelmatig lichttherapie voorgeschreven. Echter moet er wel bij vermeld worden dat lichttherapie een verhoogde kans geeft op huidkanker, aangezien er bij laserbehandelingen en lichtbehandelingen gebruik wordt gemaakt van UV-licht.

Psoriasis is niet te genezen
Helaas is er nog steeds geen behandeling gevonden die ervoor kan zorgen dat iemand van psoriasis kan genezen. Elk van de behandelingen die toegepast worden, zal dienen om de symptomen te bestrijden. Mogelijk ontdekt men in de toekomst nog een behandelmethode die ervoor kan zorgen dat psoriasis genezen wordt.

Wat is verkoudheid

Infectie van de luchtwegen
Een verkoudheid (ook wel acute virale nasofaryngitis genoemd) is een virusinfectie aan de bovenste luchtwegen. Men rekent de neus en de keel tot de bovenste luchtwegen.

Symptomen van een verkoudheid
De meest voorkomende symptomen bij een verkoudheid zijn niezen, het hebben van een loopneus of een verstopte neus, keelpijn, regelmatig hoesten, hoofdpijn en/of vermoeidheid. Niet elk symptoom hoeft bij een verkoudheid aanwezig te zijn, de symptomen zijn immers per persoon verschillend. In enkele gevallen is ook conjunctivitis een symptoom van verkoudheid. Dit is het hebben van rode en/of jeukende ogen.

Is verkoudheid een ziekte
Verkoudheid wordt wel een infectieziekte genoemd, maar of men verkoudheid ook echt een ziekte kan noemen is discutabel. Doorgaans is een persoon die last heeft van verkoudheid niet bedlegerig (bedlegerig is als iemand een lagere tijd op bed blijft liggen) en kan de verkouden persoon gewoon zijn of haar dagelijkse werkzaamheden voortzetten.

Duur van de verkoudheid
Een verkoudheid duurt doorgaans vijf tot zeven dagen. Soms kan het voorkomen dat iemand twee weken of langer verkouden is. In dat geval wordt ook aangeraden om een bezoek te brengen aan de huisarts, zelfs als je geen last hebt van de verkoudheid!

Hoe vaak word je verkouden
Hoe vaak iemand verkouden wordt, hangt onder andere af van de persoon en zijn/haar lichamelijke en geestelijke conditie. Gemiddeld is een volwassen persoon tussen de twee en vier keer per jaar verkouden, terwijl dit bij schoolgaande kinderen tot twaalf jaar aanzienlijk hoger ligt. Kinderen tot twaalf jaar kunnen met gemak vijftien keer per jaar verkouden worden.

Voorkomen van verkoudheid
Er bestaat niet echt een vaste methode om verkoudheid te voorkomen. Het is een infectieziekte die zich door de lucht verspreidt (bij praten, hoesten, niezen) en ook door lichamelijk contact. Als je net je neus hebt gesnoten, of je hand voor je mond hebt gehouden toen je moest hoesten, en je raakt vervolgens een ander persoon aan, is de kans groot dat de ander ook verkouden wordt. Een manier om verkoudheid zoveel mogelijk te voorkomen is om regelmatig je handen te wassen en daarnaast gebruik te maken van wegwerp-zakdoekjes, die je na elk gebruik in de prullenbak gooit.

Wat is vaginale afscheiding

Elke vrouw krijgt te maken met vaginale afscheiding. Maar wat is deze vaginale afscheiding nu precies en hoe wordt het geproduceerd? Ook zijn er vele vrouwen die twijfelen of hun hoeveelheid vaginaal vocht wel normaal is. Antwoorden op deze én andere vragen kan je vinden in dit artikel.

Wat is vaginale afscheidingVaginale afscheiding (ook wel vaginaal vocht) is de benaming voor de vloeistof die constant door de vagina van de vrouw wordt geproduceerd. Wanneer de vrouw seksueel opgewonden is, zal de productie van het vocht toenemen, waardoor de vrouw vochtiger wordt. Wanneer er tijdens de seksuele opwinding meer vocht wordt geproduceerd, beschrijft men dit ook wel als dat de vrouw 'nat' is. Het extra geproduceerde vaginale vocht zorgt ervoor dat er minder wrijving tussen de penis (van de man) en de vagina (van de vrouw) plaatsvindt tijdens de geslachtsgemeenschap. Ook zorgt de vaginale afscheiding er op dat moment voor dat de penis gemakkelijker de vagina kan binnendringen.

Veel vrouwen maken zich zorgen over de hoeveelheid vaginale afscheiding die ze hebben. Er zijn genoeg  vrouwen die denken last te hebben van een bacteriële vaginale infectie, een witte vloed of een soa. Hier dien je je doorgaans geen zorgen over te maken, aangezien de hoeveelheid vaginaal vocht per dag en per vrouw kan verschillen. Ook hangt de hoeveelheid af van de periode in de menstruatiecyclus. Tijdens de ovulatie ben je bijvoorbeeld iets vochtiger dan vlak na de ongesteldheid.

Maak je je toch ongerust over de hoeveelheid vaginaal vocht, dan is het verstandig om een bezoek te brengen aan je huisarts. Schaam je hier niet voor, de huisarts ziet tijdens zijn werk vele vrouwen die hier bang voor zijn. Je huisarts zal je echt niet uitlachen als je vertelt dat je bang bent voor een soa of dat je een infectie onder de leden hebt. Je kan beter tien keer te vaak langs de huisarts gaan, dan één keer te weinig.

De productie van vaginale afscheiding
De bloedaanvoer in en rondom de vagina zorgt ervoor dat er fijne druppeltjes vocht door de vaginawand lekken. Dit zorgt ervoor dat de hele vagina en vulva bevochtigd worden. Dit vocht wordt vaginale afscheiding of vaginaal vocht genoemd. Bij jonge vrouwen die lichamelijk en geestelijk gezond zijn, kan dit gehele proces in minder dan 30 seconden plaatsvinden, en wordt ook wel eens de 'zweetreactie' (transudatie) genoemd. Het produceren van vaginaal vocht wordt dus niet door klieren veroorzaakt, wat vele vrouwen wel denken. Het vocht wordt dus veroorzaakt door het bloed dat vocht afstaat.

De mogelijkheden waardoor een vrouw denkt dat het vaginale vocht veroorzaakt wordt door klieren, is door de aanwezigheid van de klier van Bartholin. Deze klier zorgt ook, inderdaad, voor vochtproductie, maar slechts in kleine mate. Het meeste vocht is echt afkomstig van het bloed. Ook kleine kliertjes die zich in de baarmoedermond bevinden, leveren geen grote hoeveelheden vaginaal vocht.

Samenstelling van vaginaal vocht
De vaginale afscheiding is een vloeistof die bestaat uit de volgende stoffen:

- water
- pyridine
- squaleen
- ureum
- azijnzuur
- melkzuur
- complexe alcoholen
- glycolen
- ketonen
- aldehydes

Door de aanwezigheid van zuren in het vaginale vocht heeft de afscheiding een licht zure smaak. De pH-waarde van het vocht ligt tussen de 4 en 4,5. Het melkzuur dat in het vocht zit, wordt veroorzaakt door bacteriën met de naam lactobacillen. Deze lactobacillen zijn in elke gezonde vagina te vinden en zorgen ervoor dat schadelijke bacteriën niet in de baarmoedermond en baarmoeder terecht kunnen komen.

Hoe ziet vaginale afscheiding eruit
De vaginale afscheiding is doorgaans kleurloos, helder en doorschijnend. Wanneer het vaginale vocht is opgedroogd (bijvoorbeeld in de onderbroek) zal dit vocht een geelachtige kleur krijgen. De afscheiding lijkt niet zozeer op sperma, maar meer op het voorvocht dat door de man wordt geproduceerd.

De kleur van vaginale afscheiding kan van moment tot moment en van vrouw tot vrouw verschillen. Zo kan vaginaal vocht verschillen in viscositeit, kleur en geur. Dit wordt vooral veroorzaakt door de mate van seksuele opwinding, de periode in de menstruatiecyclus, of wanneer er een vaginale infectie aanwezig is. Zelfs een veranderd eetpatroon kan ervoor zorgen dat de textuur, kleur en geur van de vaginale afscheiding verandert.

Moet ik het vaginale vocht verwijderen uit mijn vagina?
Nee. Het is voor de vrouw niet nodig om de vagina aan de binnenkant te wassen, om zodoende de afscheiding te verwijderen. De vaginale afscheiding is namelijk van nature aanwezig en het zorgt er juist voor dat de vagina schoon blijft. Wanneer je het vocht wel zou verwijderen, kan je binnen de kortste keren vaginale infecties oplopen, die in sommige gevallen ernstige gevolgen met zich meebrengen. Wanneer je buiten de menstruatieperiode om tampons gebruikt, moet je hier direct mee stoppen. Dit zorgt er namelijk ook voor dat je een verhoogde kans op vaginale infecties hebt.

Verandering van de vaginale afscheiding
Het is bekend dat onder bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld bij het gebruik van bepaalde medicijnen, de vaginale afscheiding verandert. Dit kan komen door onder andere:

- bepaalde medicatie, hierdoor zal de afscheiding verminderen
- tijdens de zwangerschap
- in de periode dat je borstvoeding geeft
- in de menopauze
- wanneer je ouder wordt
- diabetes

In sommige gevallen kan er ook sprake zijn van een meer dan gewone afscheiding. Dit wordt 'witte vloed' genoemd. Hierbij kan er sprake zijn van een candida-infectie, chlamydia trachomatis, een bacteriële vaginose, een trichomonasinfectie of gonorroe. In een enkel geval wordt er geen oorzaak gevonden van een teveel aan vaginaal vocht.

Weinig vaginale afscheiding
Het kan ook voorkomen dat de vrouw te weinig vaginale afscheiding produceert. Wanneer dit het geval is, is de kans groot dat de penetratie (de penis van de man gaat in de vagina van de vrouw) pijnlijk is. Je kan als vrouw niets doen aan het feit dat je te weinig vaginaal vocht produceert. Dit komt vaak voor. Om pijn tijdens de seks te voorkomen, kan je glijmiddel gebruiken.

Het gebruik van vaseline en andere producten gebaseerd op petroleum worden afgeraden omdat de stof petroleum het condoom of pessarium (vrouwencondoom) kan beschadigen. Een glijmiddel op waterbasis is echter wel goed en zal het condoom of pessarium niet aantasten. Wanneer je als vrouw in de overgang zit, of de overgang al achter de rug hebt, komt het ook vaak voor dat je te weinig vaginaal vocht produceert. Maak je hier geen zorgen over, dit is een zeer normaal verschijnsel. tijdens de periode van de menopauze zal er een atrofie van de vaginawand ontstaan doordat het oestrogeengehalte tijdens en na de menopauze daalt. Dit hormoon wordt in de eierstokken geproduceerd. Wanneer je tijdens of na de menopauze geslachtsgemeenschap wilt, zijn hier goede crèmes voor, op basis van oestrogeen, en ook kan je gebruik maken van een glijmiddel  Het gebruik van deze crèmes en glijmiddelen zorgen ervoor dat je nog steeds met veel plezier (en zonder pijn!) seks kan hebben!

Voldoende vaginaal vocht
Het komt voor dat de vrouw genoeg vaginaal vocht aanmaakt zodat de penis gemakkelijk kan penetreren. Toch zijn er vrouwen die, ook als zij voldoende vochtig zijn, merken dat de vagina na verloop van tijd droog wordt en begint te irriteren. Dit komt doorgaans voor wanneer de penetratie langer dan twintig minuten aanhoudt. Dit wordt veroorzaakt doordat je te lang op de zogenaamde plateaufase wordt gehouden, waardoor de vochtproductie wordt stopgezet.

Wat is sperma?

Wat is sperma
Sperma is, simpel gezegd, een door mannelijke dieren geproduceerde vloeistof met daarin geslachtscellen (zaadcellen). Bij de mens wordt het sperma ook wel 'semen' genoemd, tijdens de ejaculatie (het klaarkomen  uit de penis geloosd. De zaadcellen in het sperma worden continu aangemaakt in de teelballen van de man, welke uitrijpen in de bijballen. Wanneer de man een zaadlozing heeft (dus klaarkomt), zal de sperma 1 tot 3% zaadcellen bevatten. De overige 97 tot 99% is vocht welke afkomstig is uit de prostaat en de zaadblaasjes.

Wanneer de man een zaadlozing heeft (ejaculatie), gaat dit veelal gepaard met een orgasme. Toch zijn een orgasme en een zaadlozing twee verschillende dingen. Per zaadlozing zal er ongeveer 3 tot 5 milliliter sperma geloosd worden (een vingerhoedje vol) en bevat het tussen de 100 en 200 miljoen zaadcellen. Dit komt neer op 20 - 50 miljoen zaadcellen per milliliter.

Doordat er voortdurend zaadcellen aangemaakt worden in de teelballen, bestaat er de kans dat er een overschot aan spermacellen in de bijballen is.Wanneer de gerijpte zaadcellen in de bijbal na een maand nog niet naar buiten gestuwd zijn, zullen deze worden afgebroken.

Sinds een aantal jaren heeft de wetenschap het voor elkaar gekregen dat sperma voor een aantal jaren diep kan worden ingevroren, voor bijvoorbeeld doeleinden als kunstmatige inseminatie.

Samenstelling van sperma
Sperma bestaat uit twee onderdelen (componenten), namelijk:

- Zaadcellen
- Zaadvocht

Zaadcellen worden geproduceerd door de zaadballen. Het zaadvocht is een voedingsrijk plasma dat voor 1/3 wordt afgescheiden door de prostaat. De overige 2/3 wordt afgescheiden door de zaadblaasjes. Elk van deze organen (prostaat en zaadblaasjes) geeft het zaadvocht biochemische voedingsstoffen mee, namelijk citroenzuur en fructose.

Het zaadvocht, ook wel semenplasma genoemd, is niet enkel verantwoordelijk voor het transport van zaadcellen door de mannelijke geslachtsorganen naar buiten en in de vrouwelijke  maar het zorgt ook voor een stijging van de pH-waarden in de vagina van de vrouw. Wanneer het zaadvocht van een goede kwaliteit is, zal dit vocht een pH-waarde hebben van 7,2 tot 7,8. Hiermee dient het zaadvocht als een soort buffer voor de zaadcellen, die in de veel zuurdere omgeving van de vagina moeten zien te overleven. Wanneer de pH-waarde onder de 6,2 komt, zullen de spermacellen namelijk niet kunnen overleven.

Sperma, ook wel ejaculaat genoemd, is een dikke vloeistof. Door een eiwitsplitsend enzym dat zich in het sperma bevindt, is afkomstig van de prostaat en vervloeit bij kamertemperatuur al na zo'n tien tot dertig minuten. Ditzelfde gebeurt wanneer het sperma zich in de vagina van de vrouw bevindt. Met het ontbonden zaadvocht, zal het grootste deel van de spermacellen met het vocht mee wegvloeien. Voor de overblijvende zaadcellen inde vagina is het een ware overlevingsstrijd om bij de eicel te komen die bevrucht dient te worden. Deze spermacellen moeten min of meer de Mount Everest beklimmen. Het is misschien wel duidelijk dat er voor een bevruchting een goede samenstelling van het sperma belangrijk is.

Het zaadvocht is min of meer een vloeistof die als voedsel dient voor de zaadcellen. Dit zaadvocht geeft de zaadcellen kracht en tevens beschermt het vocht de zaadcellen tegen vijandige cellen in de vagina.

Weetjes over sperma
- Een man komt gemiddeld 7200 keer klaar in zijn leven, waarvan 2000 keer komt door masturberen. In totaal komt er bij de man in zijn gehele leven 53 liter sperma vrij, met een gemiddelde snelheid van 45 kilometer per uur.
- Een man die lichamelijk en geestelijk gezond is, kan per dag 70 miljoen spermacellen produceren.
- Een theelepel met sperma bevat 5 calorieën (dit is meer dan een komkommer, maar minder dan een banaan!)
- Het eten van eieren schijnt goed te zijn voor de ontwikkeling van sperma.
- Een strakke broek of een mobieltje in de broekzak zou de ontwikkeling van sperma verminderen.
- Sperma is de lichaamsvloeistof die het meest wordt gevonden in hotels, met name in de badkamers.
- Een spermacel heeft een zwemsnelheid van 1 tot 3 millimeter per minuut.

Wat is sneeuw?

Simpel gezegd is sneeuw een vorm van neerslag die volledig bestaat uit ijskristallen. In sommige landen valt er dikwijls sneeuw, terwijl sneeuw in Nederland vrij weinig voorkomt. In dit artikel zal beschreven worden wat sneeuw nu precies is.

Het ontstaan van sneeuw
Wanneer het vriest (dus wanneer de temperatuur onder het nulpunt gedaald is), bestaat er de kans dat zich sneeuw gaat vormen. Veelal valt er alleen sneeuw wanneer er temperaturen bereikt worden van -5 tot -25 graden Celsius. Door de kou vormen zich in de lucht ijskristallen. Deze ijskristalletjes zijn minimaal van grootte en tijdens hun weg naar beneden komen ze met elkaar in aanraking. Wanneer de kristalletjes met elkaar in botsing komen, blijven ze aan elkaar vastzitten en vormen ze sneeuwvlokken. Hoe meer ijskristallen er met elkaar in botsing zijn gekomen, hoe groter de sneeuwvlokken zullen zijn. Daardoor komt het voor dat sneeuwvlokken per sneeuwbui verschillend van grootte kunnen zijn. En zelfs onderling verschillen zij veel van elkaar. Een sneeuwvlok bestaat dus uit ijs en lucht tussen de naalden. De compactheid van sneeuw is te vergelijken met een kussen vol donsveren.

Overlast door (hevige) sneeuwval
Zeker in perioden waarin het flink heeft gesneeuwd en zich enkele centimeters tot soms wel meerdere meters sneeuw op de straten bevinden, kan sneeuw voor veel gevaar en overlast zorgen. Doordat het altijd vriest wanneer het sneeuwt, kan de vorst ervoor zorgen dat de sneeuwlaag spiegelglad wordt, waardoor onder andere auto's niet tot nauwelijks meer bestuurbaar zijn, veel moeite hebben met remmen en er dus veel meer ongelukken gebeuren dan op een zomerse dag. Naast het feit dat bevroren sneeuw op het wegdek voor ongevallen kan zorgen, kan ook een sneeuwbui of een sneeuwstorm voor vele gevaren zorgen. Bij een hevige tot zware sneeuwbui is het niet ongebruikelijk dat het zich voor automobilisten maximaal 300 meter bedraagt, en te vergelijken met hevige, laaghangende mist.

Wanneer er tijdens een sneeuwval hevige tot zware wind staat, gaat de sneeuw stuiven en ontstaan er sneeuwduinen. Voor Nederlandse begrippen houdt het in dat het KNMI een weeralarm voor sneeuwjacht uitzendt, bij een windkracht van 6 of 7. Bij windkracht 8 wordt het weeralarm veranderd in sneeuwstorm.

Dichtheid van sneeuw
De dichtheid van verse sneeuw bedraagt ongeveer 100 kilo per vierkante meter. De dichtheid van sneeuw hangt echter af van verschillende factoren. Zo hangt het onder andere af van de aanwezige lucht tussen de ijskristallen of in hoeverre de sneeuw samengedrukt is. De sneeuw wordt samengedrukt door bijvoorbeeld het maken van een sneeuwbal of als er overheen gelopen wordt. Hoe meer de sneeuw is samengedrukt, hoe hoger de dichtheid is. Dit kan zelfs oplopen tot 900 kilo per vierkante meter.

Verschillende soorten sneeuw
Er zijn, zoals je misschien wel weet, verschillende soorten sneeuw. Hieronder vind je enkele voorbeelden van de verschillende soorten sneeuwval en sneeuwdek:

- Natte sneeuw: sneeuw gemengd met regen of bestaat enkel uit half gesmolten sneeuwvlokken
- Droge sneeuw: sneeuw die valt bij een temperatuur van minimaal 0 graden Celsius
- Motsneeuw: sneeuw die in natte korrels van hooguit 5 millimeter naar beneden valt
- Poedersneeuw: sneeuw in fijne, droge korrels van hooguit 5 millimeter groot
- Korrelsneeuw: sneeuw in onregelmatig gevormde korrels (de korrels zijn zacht en samendrukbaar) tot 5 millimeter groot
- Driftsneeuw: sneeuw die reeds gevallen is, maar die door een krachtige of hevige wind weer wordt opgewaaid
- Poolsneeuw: Sneeuw van min of meer losse kristallen bij vrij lage temperaturen.

Sneeuw om mee te bouwen
Op enkele gebieden in de wereld wordt sneeuw toegepast als bouwmateriaal. Het meest bekende bouwwerk dat gemaakt wordt van sneeuw is de iglo: de woning van Eskimo's. Daarnaast worden er ook sneeuwhutten gemaakt van sneeuw, of sneeuwhotels.

Wanneer men sneeuw als bouwmateriaal gebruikt, wordt er compacte, samengeperste sneeuw uitgezaagd, en deze uitgezaagde blokken worden op elkaar gestapeld totdat het gewenste bouwwerk is ontstaan. Een andere manier om gebouwen van sneeuw te maken is om een opgespoten berg sneeuw uit te hollen.

Wat is slokdarmkanker

Er zijn veel aandoeningen die voor kunnen komen in de slokdarm. De meest ernstige hiervan is slokdarmkanker (oesophaguscarcinoom). In dit artikel lees je alles over deze levensbedreigende vorm van kanker.

Wat is slokdarmkanker (oesophaguscarcinoom)
Slokdarmkanker is een vorm van kanker die voorkomt in de slokdarm. Bij slokdarmkanker is het van belang dat de behandeling snel gestart wordt, omdat een oesophaguscarcinoom zeer snel metastaseert. Met metastaseren bedoelt men dat er uitzaaiingen plaatsvinden naar andere delen van het lichaam.

De meeste vormen van kanker aan de slokdarm zijn de plaveiselcelcarcinomen en adenocarcinomen. Een plaveiselcelcarcinoom is kanker aan het plaveiselepitheel van de slokdarm. Een adenocarcinoom is de aanwezigheid van cilinderepitheel in de slokdarm, wat normaal gesproken niet in de slokdarm voorkomt. Reden van de aanwezigheid van cilinderepitheel kan zijn dat er een verandering is ontstaan in het slijmvlies. Deze verandering kan veroorzaakt worden door een terugvloed van maaginhoud.

Roken, overmatig alcoholgebruik en contact met de kankerverwekkende stof asbest kunnen bijdragen aan het ontstaan van slokdarmkanker.

Metastasering
Een oesophaguscarcinoom staat bekend om de snelle metastasering. De losgelaten kankercellen verplaatsen zich meestal dor het lichaam via de lymfeklieren, maar verspreiding in de slokdarmwand zelf wordt ook gezien. Het is daarnaast nog mogelijk dat er metastasering via de bloedbaan plaatsvindt, dit is echter minder frequent.

Symptomen
De klachten die een patiënt met slokdarmkanker ervaart zijn:

- Obstructie (een blokkade)
- Stoornissen van de voedselpassage
- Bloedingen
- Braken van bloed
- Melaena (er zit bloed in de ontlasting)
- Slikproblemen

Patiënten met slokdarmkanker komen vaak te overlijden. De vijfjaarsoverleving is dan ook erg laag. Zelfs als de slokdarmkanker in een vroeg stadium ontdekt wordt en er geen metastasen aanwezig zijn, halen nog maar weinig patiënten de vijfjaarsgrens.

Behandeling van slokdarmkanker
Als er een groot vermoeden ontstaat dat iemand lijdt aan slokdarmkanker, vinden er onderzoeken plaats. Via een oesofagografie en een oesofagoscopie kan er vastgesteld worden of er een tumor aanwezig is in de slokdarm. Ook wordt er vaak een biopt genomen om te onderzoeken of het inderdaad gaat om een tumor.

Indien er is vastgesteld dat de patiënt slokdarmkanker heeft, zal er over het algemeen een operatie uitgevoerd worden. Dit houdt in dat de tumor uit de slokdarm gesneden wordt. De slokdarm (waar nu een gat in is ontstaan) zal korter gemaakt moeten worden. Doorgaans maken de artsen de maag vast aan het overige deel van de slokdarm, zodat de maag hoger in het lichaam komt te liggen. Als er voor een patiënt geen operatie mogelijk is (bijvoorbeeld bij al aanwezige uitzaaiingen) kan er besloten worden om radiotherapie toe te gaan passen. De patiënt wordt dan bestraald.

Wanneer ook radiotherapie geen of onvoldoende effect heeft, kan er besloten worden om een prothese in de slokdarm te plaatsen. De prothese is een kunststof buis die op de plaats van de vernauwing in de slokdarm geplaatst wordt. Op deze manier kunnen de vloeistoffen en het voedsel weer op een normale manier de slokdarm passeren. De belangrijkste klacht (slikklachten) wordt door deze vorm van therapie verminderd of de slikklachten zijn geheel verdwenen. Er moet echter wel vermeld worden dat het plaatsen van een prothese een palliatieve ingreep is om de symptomen en de klachten te laten afnemen.

Het kiezen van een goede opleiding

Je wilt graag een opleiding volgen, maar je weet niet welke? Lees hier een aantal tips die je helpen bij het zoeken naar een geschikte opleiding.

Welk niveau?
Als je weet welk niveau je hebt, kan je al heel wat opleidingen schrappen. Als je vmbo hebt gedaan, kan je jezelf niet aanmelden bij een hbo-opleiding of een opleiding op universitair niveau. Maar als je havo hebt gedaan, kan je kiezen voor een opleiding op het niveau van mbo of hbo.

Wil je verder leren?
Als je een vmbo-diploma hebt, kan je alleen kiezen uit opleidingen op mbo-niveau. Wil je graag een hbo-studie gaan volgen, dan is het verstandig om na het vmbo nog de havo te gaan doen. Maar ben je 21 jaar of ouder, dan kan je voor een hbo-opleiding ook toelatingsexamen gaan doen. Dit is de zogenaamde 21+ toets. Als je deze toets gehaald hebt, kan je de hbo-opleiding die je hebt uitgekozen gaan volgen.

Wat zijn je sterke punten
Bij het kiezen van een opleiding is het handig om jouw sterke punten te kennen. Sterke punten zijn dingen waar jij goed in bent. Voorbeelden van sterke punten kunnen zijn:

- Goed zijn in taal
- Handig zijn met je handen
- Goed zijn in rekenen (wiskunde)
- Schrijven

Als je je sterke punten weet, kan dit je helpen met het kiezen van een opleiding. Ben jij er goed in om met je handen te werken, dan is het beroep timmerman misschien wel wat voor jou.

Wat zijn je zwakke punten
Zwakke punten zijn dingen waar je niet zo goed in bent. Ook deze punten zijn belangrijk bij de keuze van een opleiding. Zwakke punten kunnen zijn:

- Slecht in wiskunde
- Niet kunnen stilzitten
- Slecht zijn in Nederlands

Als jij slecht bent in rekenen, zal een opleiding wiskunde of boekhouden niets voor jou zijn. Heb je een hekel aan de lessen Nederlands? Ga dan geen lerarenopleiding Nederlands volgen. Kan je slecht stilzitten, kies dan liever geen kantoorbaan. Net als je sterke punten, zijn je zwakke punten dingen waar je rekening mee kunt houden bij de juiste keuze van een opleiding.

Wat zijn je hobby's
Wat zijn de dingen die je graag doet? Misschien bestaat er wel een opleiding die aansluit bij je grootste hobby. En wat is er nu leuker dan van je hobby je beroep maken? Het is tenslotte veel leuker als je werk hebt waar je veel plezier aan beleeft! Enkele voorbeelden van hobby's waar je je beroep van kan maken:

- Tekenen (je kan bijvoorbeeld naar de kunstacademie)
- Acteren/toneelspelen (je kan bijvoorbeeld naar de toneelschool)
- Dieren (je kan bijvoorbeeld de opleiding dierenartsassistente gaan volgen)

Tot slot
Zoals je hebt gelezen, zijn er tips die je kunnen helpen bij het kiezen van een geschikte opleiding. Hopelijk heb je wat gehad aan deze tips en heb je de opleiding van je dromen gevonden!